De integriteit van burgemeester Jager

Na veel gedoe is uiteindelijk de rapportage van Deloitte over het graaigedrag van de fractievoorzitter van Gemeentebelangen en zijn vriendinnetje Inge Wiarda boven water gekomen.

De inhoud van het hoofdstuk met de bevindingen van de onderzoekers geeft een onthutsend beeld van de manier waarop met de werkelijkheid is omgegaan.

De verantwoordelijkheid daarvoor lag vanaf het begin bij burgemeester Jager, die al het mogelijke heeft gedaan het foute gedrag van de raadsleden Jelle de Haas, (destijds) Inge Wiarda en de ambtelijke staf uit de openbaarheid te houden. Ik acht hem daarvoor – en niemand anders – als regisseur van de gang van zaken verantwoordelijk.

Dat burgemeester Jager de regisseur van het onderzoek is geweest staat gelet op de inhoud van de gewisselde E-mailberichten buiten kijf. Hij gaf de opdracht en accordeerde de inhoud van het onderzoek. Hij trachtte direct na de levering van de rapportage de inhoud zoveel als mogelijk geheim te houden.

Hij gaf er de voorkeur aan de “schade” zoveel mogelijk te beperken door de weg via de bezwarencommissie en de rechtbank naar de Raad van State te kiezen.

Onder zijn verantwoordelijkheid werden tot aan de Raad van State drogredenen aangevoerd om de rapportage toch maar zoveel mogelijk aan de openbaarheid te onttrekken. Onterecht zoals de Raad van State onlangs oordeelde.

Daarbij komt, dat Deloitte op basis van de ingediende declaraties slechts vraaggesprekken met betrokkenen voerde en een analyse leverde. Deloitte gaf geen inhoudelijk oordeel over de rechtmatigheid van de uitgaven. Vervolgens presenteerde burgemeester slechts een selectief gedeelte van de analyse en gaf daarmee de indruk dat er eigenlijk niets aan de hand was geweest en liet het oordeel over het al dan niet terugbetalen van het onjuist gedeclareerde aan de gemeenteraad zelf over. Die deed er vervolgens niets mee. Aldus werd getracht de deksel op de doofpot te houden. 
En dat mocht meer dan een ton kosten......................

Wat burgemeester Jager niet in de openbaarheid bracht is het gegeven, dat Jelle de Haas en Inge Wiarda op grote schaal aan belangenverstrengeling hadden gedaan.

Zo verklaarden beiden, dat Gemeentebelangen in 2009 een Strategische visie 2030 (!) het licht deed zien, dat deze boekjes in eigen beheer zijn vervaardigd en dat een groot deel van de fractiekosten 2009 ( totaal € 5914) hieraan zijn besteed. Ook bracht Gemeentebelangen een periodiek uit. Eveneens op kosten van het fractiebudget. Wiarda declareerde kilometers voor “dienstreizen” terwijl deze alleen declarabel waren als deze “in verband met reizen buiten het grondgebied van de gemeente ter uitvoering van een beslissing van het gemeentebestuur“ waren gemaakt. Uit de declaraties blijkt helder dat dit niet het geval was. De maandelijkse toelage van Wiarda voor het onderhouden van de website was een “vergissing” van een ambtenaar die dacht dat Inge Wiarda een fractiemedewerker was terwijl ze al jaren een raadszetel bezette.

De benoeming van een burgemeester door de Kroon wordt in het algemeen als waarborg gezien voor onafhankelijkheid, onpartijdigheid en afstandelijkheid. Een burgemeester zou “boven de partijen” moeten staan. Burgemeester Jager heeft de gedragscode integriteit voor bestuurders van de gemeente Westerveld naar mijn oordeel met voeten getreden. Integer handelen is een hoofdvoorwaarde voor het op een geloofwaardige en vertrouwenwekkende wijze functioneren als burgemeester van een gemeente.

Burgemeester Jager heeft aangetoond dat er ook hij belangen verstrengelde door slechts als beschermer van foute raadsleden op te treden in plaats van als burgemeester te handelen. 

Wordt vervolgd. 

Openbaar bestuur in Westerveld

Na het vonnis van de Raad van State van 1 oktober j.l. zag de gemeenteraad van Westerveld na 10 weken bedenktijd uiteindelijk toch nog kans een nieuw besluit op bezwaar te nemen. De manier waarop dit gebeurde is een lichtend voorbeeld voor het openbaar bestuur in ons land.

Het raadsvoorstel kunt u hier lezen.

Daaruit blijkt, dat het voorstel niet de reguliere voorbereiding ten deel is gevallen.

Het is een voorstel van het presidium dat niet zoals bij andere raadsvoorstellen te doen gebruikelijk in een openbare raadscommissie is besproken.

Het is dus in de beslotenheid van het beraad van fractievoorzitters (het presidium) tot stand gekomen. Ouwe jongens (inclusief Jelle de Haas) onder elkaar want ons kent ons nietwaar?

Daarbij komt, dat het raadsbesluit tot nu toe ook niet openbaar is:

“De raad besluit conform de ter inzage gelegde concept-beschikking, inclusief de daarbij behorende bijlagen.......”

Het hoe en waarom om het besluit voor gewone stervelingen niet leesbaar te maken is te lezen onder 5. Kanttekeningen van het raadsvoorstel:

“De concept-beschikking en de daarbij behorende bijlage worden alleen voor raadsleden ter inzage
gelegd. Dit om te voorkomen dat informatie die de gemeenteraad – in afwijking van het voorstel – toch geheim zou willen houden, toch openbaar wordt.”

Dat de gemeenteraad ondanks een vonnis van de Raad van State toch nog steeds geen boodschap heeft aan artikel 25 van de Gemeentewet past naadloos in het integere besloten karakter van het presidium.

En als ik dan het beslispunt nader beschouw kan ik tot geen andere slotsom komen dat de raad heeft besloten tot vaststelling van een beschikking die inhoudelijk niet openbaar is.

De Raad van State overwoog in zijn vonnis bij 8.3. en 9. het volgende:

8.3. Na met toepassing van artikel 8:29 van de Awb kennis te hebben genomen van de niet openbaar gemaakte passages van het rapport, stelt de Afdeling vast dat de desbetreffende passages geen opvattingen, voorstellen, aanbevelingen of conclusies bevatten als bedoeld in artikel 1, aanhef en onder f, van de Wob. Ze bevatten feitelijke beschrijvingen waarin geen persoonlijke beleidsopvattingen zijn opgenomen. In weerwil van het standpunt van de raad, bestaat geen grond voor het oordeel dat deze feitelijke beschrijvingen zodanig met de eveneens in het rapport opgenomen persoonlijke beleidsopvattingen zijn verweven dat deze niet van elkaar zijn te scheiden. Artikel 11, eerste lid, van de Wob staat dan ook niet aan openbaarmaking van deze

passages in de weg. De raad heeft dit niet onderkend.

9. Voor zover de raad zich op het standpunt heeft gesteld dat artikel 10, tweede lid, aanhef en onder g, van de Wob, aan openbaarmaking van de desbetreffende passages in de weg staat, overweegt de Afdeling dat er een aanknopingspunten zijn voor het oordeel dat in die passages feiten staan waarvoor geldt dat, indien ze openbaar zouden worden gemaakt, bij de betreffende aangelegenheid betrokken natuurlijke personen onevenredig zouden worden benadeeld.

In gewoon Nederlands: in het rapport staan dus alleen feiten en er wordt niemand door het rapport benadeeld. Waarom dan die geheimzinnigheid? Zou er dan toch................................

Conclusie: er is dezerzijds opnieuw een WOB-verzoek noodzakelijk om het concept-besluit en de bijlagen in de openbaarheid te brengen. Het zij zo.

Wordt vervolgd.

Jelle de Haas, een schijn heilige demagoog

Zoals ik u eerder aangaf heeft de Raad van State op 1 oktober j.l. het besluit van de gemeenteraad  om de resultaten van het Deloitte-rapport over de wijze waarop de fractie van Gemeentebelangen Westerveld onder de verantwoordelijkheid van Jelle de Haas op een frauduleuze manier gebruik maakte van de fractiekas niet aan de openbaarheid prijs te geven door de gehaktmolen gehaald.

In de dagen voorafgaand aan de raadsvergadering ontbraken de documenten die zicht gaven op de inhoud van het voorstel tot het nemen van een nieuw besluit op bezwaar als gevolg van de uitspraak van de Raad van State. De documenten werden alsnog in de loop van de dag van de vergadering op het internet gezet zodat ook gewone stervelingen uiteindelijk kennis konden nemen van de inhoud.

Kennelijk is er in de achterkamer onderhandeld over de inhoud van het voorstel omdat, zoals ook in het verleden, geen van de raadsfracties er voor voelde in het openbaar de hand in eigen boezem te steken. Het resultaat leest u hier: een ongemotiveerd verdagingsbesluit. Een helder signaal dat aangeeft, dat de raad ondanks het debiteren van onwaarheden ook nog een slecht verliezer is. Maar het gaat dan ook over integriteit. Altijd lastig.

Want wat opvalt is, dat de uitspraak van de Raad van State nog dezelfde dag aan de raadsleden bekend is gemaakt. Wat nog meer opvalt is, dat de raad geen kans heeft gezien in de drie weken tussen de uitspraak en de raadsvergadering tot een eensluidend besluit te komen. Let wel, niemand voelt er voor om in het openbaar over te praten over de instructie van de Raad van State het onderzoeksrapport openbaar te maken zij het, dat persoonsnamen vanzelfsprekend onleesbaar dienen te worden gemaakt. Waar in het verleden overvloedig met de zwarte lakstift werd omgesprongen ziet men nu geen kans om in een periode van drie weken zelfs maar een paar namen weg te lakken!

Voor zover ik kan zien kwam gisteravond tijdens de raadsvergadering de werkelijke reden voor de vertraging aan het licht: een discussie in de achterkamer van de raad over “bestuurlijke integriteit”.

Na een zeer korte schorsing voor overleg tussen twee fracties over het al dan niet handhaven van een motie gaf de “heer” De Haas aan, dat hij vond, dat niet alles aan de openbaarheid zou moeten worden toevertrouwd. Hij vond voorts de setting waarop nu de schorsing plaatsvindt niet correct. Voorts vond hij, dat beide fracties zich moesten afvragen in hoeverre hun eigen bestuurlijke integriteit geweld werd aangedaan. Kennelijk is op enig moment de bestuurlijke integriteit van Jelle de Haas in twijfel getrokken. Zijn verleden laat zien dat dit volkomen terecht is overigens.

Een dergelijke opmerking is vanuit de mond van Jelle de Haas ronduit schijnheilig en komt niet als vanzelf uit de lucht vallen. In een voetbalwereld wordt dit natrappen genoemd.

Opmerkelijk, omdat dit fenomeen kennelijk wel in een openbare raadsvergadering kan geschieden en door De Haas wel als “bestuurlijk integer” wordt beschouwd. Kennelijk ziet hij zichzelf als hoeder van een overigens verwerpelijke bestuurlijke cultuur.

De raadsvoorzitter liet alles maar begaan.

De slotopmerking van de korte discussie “Daar hebben we het straks nog wel even over” was niet van de voorzitter, maar van een raadslid afkomstig.

De deur van de achterkamer stond weer wagenwijd open...........................

Wordt vervolgd.

Woensdag....... gehaktdag!

Vanmorgen wees de Raad van State vonnis in de rechtszaak inzake het WOB-verzoek de rapportage van Deloitte Bijzonder Onderzoek en Integriteitsadvies over de declaratiefraude van het raadslid Jelle de Haas en zijn partner: het voormalige raadslid Inge Wiarda openbaar te maken.

Het openbaar bestuur in Westerveld – met de burgemeester als vaandeldrager – heeft vanaf het moment dat om openbaarmaking van het onderzoeksrapport is verzocht al het mogelijke gedaan om  de informatie over de gang van zaken onder de bestuurlijke niet-openbare pet te houden. En het mocht wat kosten: meer dan €66.000,- aan externe kosten verdween er door het vonnis van de Raad van State in de wijde zak der bestuurskosten. De interne kosten in de vorm van ambtelijke uren laat ik maar even buiten beschouwing want: waarom zou je een kaartje moeten kopen als de bus toch rijdt nietwaar?

Het vonnis heeft alle besluitvorming van de gemeenteraad over het WOB-verzoek vernietigd. Als gevolg daarvan moet de gemeenteraad een nieuw besluit op het intiële WOB-verzoek nemen waartegen dezerzijds zo nodig beroep bij de Raad van State kan worden aangetekend. Van dit recht zal ik vanzelfsprekend gebruik maken. Verder vraag ik mij af of de raad deze keer de besluitvorming in het openbaar zelf aandurft of dat men wederom de voorkeur geeft aan de achterkamer.

De Raad van State geeft de gemeenteraad overigens wel een boodschap mee: hoofdstuk 5 en 6 van de rapportage kunnen openbaar worden gemaakt zij het, dat namen dienen te worden weg gelakt.

Ik verwijs nu naar 8.3. en 9. van de overwegingen.

Het argument van de burgemeester dat de raadsleden De Haas en Wiarda in een kwaad daglicht zouden kunnen worden gesteld slaat dus gewoon nergens op. Wel maakt de opmerking duidelijk, dat de De Haas en Wiarda door hun medebestuurders in bescherming zijn genomen. De ene dienst is kennelijk de andere waard. De Raad van State heeft vanmorgen de deksel van de doofpot, die al jaren deel uitmaakt van het gereedschap van ons openbaar bestuur, gehaald.

De integriteit van de burgemeester, het college van burgemeester en wethouders en de leden van de gemeenteraad zal in deze kwestie de doorslag geven.

In het verleden nam de gemeenteraad een motie daarover aan. In de motie spreekt de raad uit, dat integer handelen een hoofdvoorwaarde is voor geloofwaardig en vertrouwenwekkend functioneren en voorts dat “onafhankelijkheid” en “openheid” de kernbegrippen van integriteit vormen.

Begrippen die door alle betrokkenen de afgelopen jaren met voeten zijn getreden.

Het vonnis van de Raad van State  van vandaag biedt een herkansing..........

Wordt vervolgd.

Openbaar bestuur: dichte mist en rookgordijnen................

Zoals ik u enige tijd gelden heb gemeld heb ik mij in het verleden tot de Nationale Ombudsman gewend met een klacht over de manier waarop de gemeenteraad van Westerveld heeft getracht de declaratiefraude van Jelle de Haas en Inge Wiarda (Gemeentebelangen) in de doofpot te stoppen. Ook onlangs nog gaf De Haas blijk nog steeds lak te hebben aan regels die met openbaar bestuur en belangenverstrengeling van doen hebben.

De raadscommissie Fysiek domein en middelen behandelde onder voorzitterschap van deze “heer” bij agendapunt 6 het antwoord van de gemeenteraad op een brief van de ombudsman over de manier waarop de raad met de klacht van ondergetekende over de declaratiefraude van Jelle de Haas en Inge Wiarda is omgegaan.

De Haas en Wiarda zijn in het verleden nooit – ook niet op vragen van de raadsvoorzitter – op de kwestie ingegaan. De achterkamer van de raad is daar naar mijn vaste overtuiging debet aan geweest.

Ook nu nog wordt hem stilzwijgend toegestaan voorzitter te zijn van een raadscommissie die partij is in een klachtenbehandelingsprocedure waarin de handelwijze van De Haas en niet te vergeten Wiarda mede onderwerp van onderzoek is.
Over belangenverstrengeling gesproken ….......

En de volksvertegenwoordigende commissieleden zaten erbij, keken er naar, zwegen en gaven op deze manier blijk van hun instemming met de gang van zaken. Wellicht als voorschot op de toekomst wanneer er een voor hen vergelijkbare situatie optreed. De geest van Jan van Dalen zweeft nog door de raadszaal.......

Ik ben van oordeel dat de inhoud van de brief van de Ombudsman helder en in begrijpelijke termen is gesteld.

De gemeenteraad begint (overigens klassiek) met argumenten die met de klacht sec niets van doen hebben en begint vervolgens (typisch Wertheim overigens) met moddergooien en karaktermoord om toch vooral de beeldvorming te beinvloeden.

Bij de argumentatie onder punt 7 gaat het misten en even later wordt er een rookgordijn van onbegrip opgetrokken. Dat is gemakkelijk want dan behoeft men geen kanttekening plaatsen. Bij punt 12 over het inboeken: bij een procedure bij de rechtbank in Assen bleek mij, dat alle documenten die niet via de griffier binnenkwamen domweg werden genegeerd. Over mijn argument, dat het raadsbesluit dat “de raad heeft besloten mijn klacht niet in behandeling te nemen” en na een WOB-procedure niet kon worden getoond wordt angstvallig gezwegen.

Beste volgers: hierbij de stukken. Oordeelt u zelf.

Wordt vervolgd.

Raadsbesluit via E-mail, gewoon omdat het kan.......

Op 23 april 2014 praatte ik u via dit blog bij over de manier waarop de gemeenteraad van Westerveld ook besluiten neemt: via E-mailcorrespondentie. U kunt het allemaal nog even op die plaats nalezen.

Omdat ik van mening ben, dat een op die manier genomen besluit niet rechtsgeldig is was ik van oordeel dat er geen rechtsgeldig besluit was genomen en stelde beroep in.

Op 27 mei 2014 verklaarde de rechter van dienst mr. F. Sijens mijn beroep niet ontvankelijk.
In de overwegingen bij de uitspraak kunt u onder 5 lezen dat de mededeling van 30 mei 2013 - “de raad heeft besloten uw klacht niet in behandeling te nemen” – volgens de rechtbank wel degelijk een rechtsgeldig raadsbesluit was.

Deze uitspraak biedt een geheel nieuw perspectief op raadsbesluiten. Deze kunnen volledig onttrokken aan het zicht van burgers gewoon via E-mailcorrespondentie worden genomen. Raadsvergaderingen zijn dus feitelijk overbodig. En inspraak door burgers en een raadsbrede openbare stemming over een voorstel of een klacht dus ook.

Uit een begeleidend schrijven bleek dat tegen deze uitspraak verzet kon worden aangetekend. Het verzet tegen deze uitspraak kunt u hier lezen.

Vorige week werd ik uitgenodigd de bestuursrechter met een bezoek te vereren.

De toelichting die hij op de ongegrond verklaring gaf was in ieder geval voor mij lastig te volgen.

Naar ik begrijp is blijkt een beroep tegen deze gang van zaken ongegrond omdat “het besluit” c.q. de mededeling van 30 mei 2013 geen publiekrechtelijk rechtsgevolgen heeft.

De besluitvormingsprocedure van de raad via E-mail bleef overigens bij deze rechter verder buiten beschouwing.

Aan het einde van de toelichting vroeg de rechter of ik na zijn uitleg wellicht mijn verzet zou willen intrekken......... Na afweging, dat deze hele casus dan in het cilindrisch archief zou verdwijnen heb ik de rechter gevraagd de uitspraak toch maar gewoon aan het papier toe te vertrouwen om publicatie daarvan mogelijk te maken. Uitspraak binnen 6 weken.

Vandaag ontving ik overigens weer een berichtje van de Raad van State: hoewel de zitting reeds op 10 april j.l. plaatsvond ziet de raad geen kans tijdig een uitspraak te doen en dus weer 6 weken termijnverlenging. De uitkomsten van het fraudeonderzoek van Deloitte naar de handel en wandel van fractievoorzitter Jelle de Haas van Gemeentebelangen Westerveld laten derhalve nog even op zich wachten.

Wordt vervolgd.

Onderzoek Nationale ombudsman

Eerder gaf ik aan dat de zaken rond de belangenverstrengeling en fraude door het raadslid van Gemeentebelangen Jelle de Haas en zijn huisgenoot Inge Wiarda bij lange na niet zijn afgerond. Noch De Haas noch Wiarda hebben ooit publiekelijk op deze affaire gereageerd. Verantwoording afleggen is een onderwerp dat hen vreemd is.

Steeds is dezerzijds gesteld dat er sprake is van een politieke doofpot waarbij tussen de bestuursorganen van de gemeente Westerveld afspraken moeten zijn gemaakt over afdoening van deze kwestie in de sfeer van: we zetten geconstateerde fouten recht, spreken af dat we de regels rond de fractiedeclaraties zullen aanscherpen en tegen De Haas en Wiarda zullen geen sancties worden getroffen want "ze wisten niet dat belangenverstrengeling in het openbaar bestuur een doodzonde is".

Dat deze afspraken nauwelijks effect sorteren blijkt uit mijn vorige bijdrage: raadsleden blijven "gewoon" aanspraken maken op vergoedingen waarvan zij hebben afgesproken dat deze niet declarabel zijn. Een cultuurkwestie of dom opportunistisch gedrag?

Kort gelden ontving ik een afschrift van een brief die de Nationale ombudsman naar de gemeente Westerveld heeft verzonden.  Ik beveel de inhoud gaarne in uw aandacht aan.

Wordt vervolgd.

Update: Verantwoording fractieuitgaven Westerveld 2013.

In mijn vorige berichtje gaf ik u een overzichtje van een aantal processen die nog niet konden worden afgerond. Hierbij ontvangt u de eerste bijdrage.

Ten aanzien hiervan breng ik u allereerst dit verslag van een presidium vergadering in herinnering. Daarin staat een strophe over de fractieverantwoording 2013. Die verantwoording zou raadsbreed met een hamerklap op 6 juni 2013 worden vastgesteld.

Een doorgewinterde lezer ziet echter ook dat er aan het accountantsrapport nog “tekstuele onvolkomenheden” zouden kleven.

We zijn inmiddels een jaar verder en ik ontving onlangs dit WOB-besluit.

Bij het lezen daarvan bekroop mij een gedachte die het vertrouwen in ons gemeentebestuur zeker niet groter heeft gemaakt. Als het overleg over enkele “tekstuele aanpassingen” met een accountant bijna een jaar in beslag neemt wat dan te denken over andere processen?

Ik zal te zijner tijd mijn WOB-verzoek moeten herhalen want wat er niet is kan je niet krijgen.

Het document dat ik u wel kan laten zien is het controlerapport van Blue Line Accountants inzake de verantwoording fractievergoedingen 2013. Het rapport is gedateerd 8 mei 2014 en gericht aan “het presidium van de gemeenteraad”. Dit is weliswaar geen bestuursorgaan maar een kniesoor die daarop let.

Opmerkelijk is hetgeen onder 3. is opgenomen. Ik sluit niet uit, dat brede verschillen van mening er de oorzaak van zijn dat de accountant er bijna anderhalf jaar over moet doen om 4 pagina's tekst te vervaardigen. Ook de integriteit van accountants staat wel eens ter discussie.......

Ik beveel de bevindingen van de accountant van harte in uw aandacht aan.

Hieruit blijkt helder dat de handleiding Declareren voor gemeenteraadsleden ondanks alle moeite toch nog niet tussen de oren van ieder raadslid is beland. De reden is wellicht dat uiteindelijk de slager in de vorm van het presidium uiteindelijk zijn eigen vlees keurt.

Aardig is de constatering, dat de PvdA-fractie-administratie nog ietsje te wensen overlaat.

Ook de laatste zin onder punt 4. is kenmerkend voor de bestuurscultuur in Westerveld:

“Het staat het presidium echter vrij ook deze kosten.............alsnog goed te keuren.”

Kort samengevat:

• Jelle de Haas en Inge Wiarda van Gemeentebelangen winkelden op proletarische wijze ten laste van het fractiebudget;
• na gedoe wordt besloten met een accountant scherper op de uitgaven toe te zien;
• er worden een verordening en een handreiking declareren opgetuigd;
• de accountant komt op grond hiervan tot de conclusie dat er zaken niet conform zijn maar zegt er bij: is geen punt. U kunt ook gewoon uitbetalen hoor.......

De vraag is: welk bestuursorgaan verantwoordelijk is voor de uitvoering van de Verordening fractieondersteuning en ambtelijke bijstand 2011. Dat is zeker niet het presidium omdat dat geen bestuursorgaan is. Als het goede antwoord luidt: de gemeenteraad zelf dan blijft de slager gewoon aan zijn werk en is een accountantsrapport een overbodige en kostbare schijnvertoning.

Wordt vervolgd.

Eventjes geduld nog ..............

Ambtelijke molens draaien langzaam en dus lijkt mij een verduidelijking wel het minste dat ik nu kan doen.

Vanmorgen ontving ik bericht van de Raad van State dat - hoewel de zitting over de openbaarmaking van de bevindingen van Deloitte over de gang van zaken rond de budgetfraude van Jelle de Haas c.s. van Gemeentebelangen Westerveld reeds op 10 april j.l. heeft plaatsgevonden - deze raad opnieuw geen kans ziet binnen de wettelijke termijnen een uitspraak te doen. Eventjes geduld dus nog.....


Afgezien van het voorgaande lopen er inmiddels ook procedures bij

• de rechtbank Noord-Nederland
• Gedeputeerde Staten van Drenthe
• de Commissaris van de Koning in Drenthe en
• de Nationale Ombudsman

Voorts zijn er WOB-verzoeken verstuurd aan de Provincie Drenthe en de gemeente Westerveld.

Er wordt dus voortvarend gewerkt aan de broodnodige duidelijkheid omtrent de gang van zaken rond hetgeen inmiddels best wel de Westerveldse doofpot rond de fractiekas van Gemeentebelangen is gaan heten.....

Wordt vervolgd.

Coalitieakkoord......................

Ook u heeft vanzelfsprekend het onlangs gesloten bestuursakkoord tussen CDA, PvdA en VVD van het begin tot het einde ademloos uitgelezen. Mijn conclusie?

Verschil moet er zijn.

Dat blijkt uit de titel van het akkoord: U en wij              samen …........

En even verder wordt in de inleiding de vraag gesteld: "wat nou als we de democratie omkeren?"

Een geheel nieuw perspectief.

Als democraten kiezen burgers hun vertegenwoordigers in het bestuur van hun gemeente.

Begrijp ik het nu goed dat de volksvertegenwoordigers.................... Dat kan toch niet.

Als het gemeentebestuur reeds bij de inleiding van een bestuursovereenkomst begint met het verkondigen van onzin dan kan men wat daarna komt toch moeilijk meer serieus nemen.

Alle schrijverij te spijt, het blijft: wij zijn de gemeente; u bent er ook en wij vinden dat we samen Westerveld zijn. Een krampachtige en overigens wat mij betreft volstrekt mislukte poging de afstand burger en bestuur te verkleinen. De bestuurscultuur in Westerveld is daar overigens echt niet op gebouwd.

Deze week had ik een gesprek met een onderzoeker van de Nationale Ombudsman over zaken die de integriteit van het openbaar bestuur in onze gemeente raken. Integriteit is in het bestuursakkoord overigens geen onderwerp van belang. Ware dit wel het geval dan was het tenminste genoemd.

Het was een voor beide partijen prettig en verhelderend gesprek.

Naar het zich laat aanzien zal de Nationale Ombudsman binnen afzienbare tijd de gemeente(raad) aanspreken over de manier waarop het verzoek tot het doen vaan aangifte wegens fraude door Jelle de Haas en Inge Wiarda is afgehandeld. U weet wel: belangenverstrengeling, nepotisme, dubbelfuncties en via het fractiebudget zichzelf en de kiesvereniging Gemeentebelangen bevoordelen.

Ook zal de ombudsman de weigering van de gemeenteraad mijn klacht daarover te behandelen naar alle waarschijnlijkheid in de rapportage – die in tegenstelling tot het Deloitte-rapport vanzelfsprekend openbaar is – zijn opvatting daarover tot uitdrukking brengen.

Ik houd u op de hoogte.

Wordt vervolgd.

Over de balk ..............................

Ongetwijfeld heeft u dit tv-programma wel eens gezien en zo niet: over de balk gooien is een vaderlandse uitdrukking die inhoudt: veel te veel uitgeven aan nutteloze dingen.

Normaal te doen gebruikelijk blijft een dergelijke geldsmijterij onder de politieke tafel. Niet echter in de situatie rond de graaierij van het raadslid Jelle de Haas en het voormalige raadslid Inge Wiarda uit het fractiebudget van Gemeentebelangen waarbij zelfs de schijn van belangenverstrengeling niet werd vermeden.

Het bedrag dat men zich oneigenlijk toe eigende wordt dezerzijds geschat op ca. € 4.000,-

Burgemeester Jager liet een onderzoek verrichten dat, nadat het was afgerond, als “geheim” werd gepresenteerd om vervolgens de hersteloperatie “verantwoord declareren” te starten. Dit proces is blijkens een recente handleiding nog steeds gaande.

De kosten van het onderzoek door Deloitte blijken maar liefst ruim € 19.000,- te hebben bedragen. Dus bijna 4 maal de indicatie van het fraudebedrag.

Omdat het resultaat van het onderzoek door Deloitte niet openbaar werd gemaakt is via de Wet openbaarheid van bestuur via diverse procedures getracht het verslag en de gang van zaken daaromtrent alsnog in de openbaarheid te brengen. Echter: de gemeenteraad onder aanvoering van haar voorzitter en de griffier vond dat geen goed idee. Waarom niet is tot op de dag van vandaag nog niet duidelijk. Via bezwaarschriftencommissie van de gemeente Westerveld en de rechtbank Noord-Nederland ligt het verzoek om openheid thans nog steeds bij de Raad van State.

Bij de hiervoor beschreven procedure werd het advocatenkantoor Benthem Gratama in Zwolle ingeschakeld. Ook daarvan zijn de kosten - zij het opnieuw via een bezwarenprocedure - onlangs openbaar geworden. Ik heb er maar een samenvatting van gemaakt. 

Totale advocatuurkosten: ruim € 47.000,- zodat tot nu toe totaal ruim € 66.000,- is uitgegeven om de handelwijze van Jelle de Haas en Inge Wiarda met de collegiale mantel der liefde te bedekken. Raadsleden onder elkaar nietwaar? Dus meer dan 16x het "schadebedrag". Dat bedrag is uiteraard zonder ambtelijke uren, de kosten van de bezwarencommissie, de rechtbank Noord-Nederland en de Raad van State. Een naar mijn inzicht maatschappelijk onverantwoorde beleidsbeslissing. En het einde is nog niet in zicht. In de verste verte niet. Maar dat is niet erg: de belastingbetaler betaalt toch wel en het gaat vanzelfsprekend niet ten koste van het eigen inkomen (plus onkostenvergoedingen) als burgemeester of als raadslid. Maar voor dat bedrag kan men vanzelfsprekend geen fietspad meer onderhouden.

Terugvorderen van het bedrag dat ten onrechte werd gedeclareerd was overigens een vele malen betere en goedkopere optie die aan alle integriteitseisen zou hebben voldaan. Kennelijk was deze oplossing bij herhaling politiek niet acceptabel.

Als u nog even naar de handleiding “Declareren voor gemeenteraadsleden 2013” kijkt: naar mijn inschatting zullen de fractiebudgetten in de toekomst zeker niet lager worden. Het lijkt op een grabbelton voor raads- en commissieleden. Een bonus wegens uitzonderlijk functioneren ontbreekt nog. Wel is op bladzijde 4 alvast de rechtsbescherming geregeld. Welke voorwaarden wel/niet horen daar eigenlijk bij? Gaarne openbare besluitvorming zodat ook de burger daar kennis van kan dragen!!

Wordt vervolgd.

Krielkipfokkerij......

Deze week ontving ik desgevraagd de agenda's, de verslagen en de achterliggende E-mailberichten van de vergaderingen van het presidium van de gemeenteraad over 2013. Het was een in algemene zin beschouwd nietszeggend dik pak papier. Toch valt er nog wel iets te melden.

Dit verslag is zoals gewoonlijk weer voor 90% gezwart maar geeft onder punt 6. toch enig zicht op de gang van zaken. Uit het verslag van de vergadering van 18 maart 2013 blijkt, dat gesproken is over de rechtbankzitting die 8 april 2013 heeft plaatsgevonden. Kennelijk zijn de fractievoorzitters niet helemaal tevreden met de afhandeling van WOB-verzoeken dezerzijds. Het zwarten sec zal overigens het aantal WOB-verzoeken alleen maar bevorderen. 

Dit verslag geeft onder 6. aan, dat niet de fractievoorzitters de regie voeren, maar de voorzitter en de griffier het standpunt van de gemeente bepalen.

Ook het verslag van de vergadering van 23 april 2013 bevat bij 3. een doorkijkje over de declaraties ten laste van het fractiebudget. Kennelijk was ondanks het Deloitte-rapport over de fraude van “voorzitter” De Haas van de tweepersoonsfractie van fractie Gemeentebelangen nog steeds niet duidelijk wat er nu wel en wat niet mag worden gedeclareerd. Opmerkelijk! Zijn de fractievoorzitters dan nu nog niet doordrongen van de feiten? Of is het: Eigen Belang Eerst en de rest zien we wel? Ook de opmerking, dat campagnekosten niet uit de fractievergoeding mogen worden betaald is veelzeggend. Kennelijk is dit in het verleden wel gebeurd en met de mantel der liefde bedekt omdat betrokkenen (De Haas en Wiarda) onkenden te weten dat dit partijkosten zijn. En kennelijk weten ze het nu nog niet! Dom, dom, dom.

Uit het overzicht van de vergoeding van kosten blijkt, dat printerinkt en papier wel uit het fractiebudget mogen worden vergoed. Dit maakt wederom de weg vrij voor “fractienieuwsbrieven” zoals in het verleden door Gemeentebelangen werden rondgestuurd.

Hier een voorbeeld en als u niet weet waar het over gaat: compleet met toelichting.

Best mensen denk nu niet: waar gaat dit over. De tweepersoons GB-fractie heeft dit hard nodig om een bijdrage aan “de dag van de democratie” te kunnen leveren!

Overigens blijkt er een heus dossier Vogelzang te bestaan en de gemoederen bezig te houden! De hoorzitting van de Raad van State over het openbaar maken van het frauderapport van Deloitte vond overigens plaats op 10 april j.l.

De Raad bezint zich........................

Wordt vervolgd

Even bijpraten.......

In mijn berichtje van 24 maart j.l. beschreef ik de gang van zaken dit op de klacht die ik op 28 januari 2013 aan de gemeenteraad deed toekomen.

De raad besloot achter gesloten deuren mijn klacht niet te behandelen en deed daarvan op 30 mei 2013 mededeling. 

Na een procedure op grond van de Wet openbaarheid van bestuur bleek op 28 januari 2014 dat er geen rechtsgeldig raadsbesluit voorhanden was. Vertrouwen in de gemeenteraad van Westerveld is op zijn minst misplaatst. Over een betrouwbare overheid wil ik het nu maar even niet hebben. De procedures die in mijn vorige berichtje zijn vermeld lopen nog.

Zoals eerder gesteld kunnen burgers als de overheid te laat of geen besluit neemt via de rechter een besluit afdwingen.

Onlangs ontving ik van de rechtbank Noord-Nederland dit ontvangstbericht van het beroep dat dezerzijds is ingesteld wegens het uitblijven van een besluit. De rechtbank is onder meer gevraagd de gemeenteraad van Westerveld op te dragen alsnog een besluit op te nemen. De advocaat van de gemeente kan dus weer aan de bak om te verhinderen dat in herhaling van zetten wordt getreden.

Voor alle duidelijkheid: het betreft in deze het uitblijven van een openbaar rechtsgeldig besluit op de klacht die ik op 28 januari 2013 bij de gemeenteraad indiende.

Kennelijk is nog steeds niet tot de raadsleden doorgedrongen, dat het ingezette ontmoedigingsbeleid met een financieel open eind op kosten van de belastingbetaler in Westerveld nog wel even vooruit kan. De positie van Jelle de Haas in de raad is de moeite, de tijd en de kosten kennelijk dubbel en dwars waard.

Inge Wiarda bestiert thans het fractiesecretariaat van Gemeentebelangen. Dat is met twee fractieleden in de gemeenteraad ook echt dringend en dwingend noodzakelijk. “De fractie kan echt niet zonder.” Het lijkt heel wat maar niets is wat het lijkt........................

Wordt vervolgd.

Het grote zwijgen......

Op 28 januari 2014 nam de gemeenteraad van Westerveld dit besluit.

Inhoudelijk was aan de orde of behandeling van een klacht al dan niet door de raad was geschied. Dit bleek niet het geval omdat het college van B&W dat is belast met de bewaring van raadsbesluiten er geen rechtsgeldig raadsbesluit openbaar kon maken. Een dergelijke gang van zaken riekt naar misleiding en is niet acceptabel. Daarnaast werd op basis van het besluit duidelijk dat de raad op mijn klacht van 28 januari 2013 geen besluit heeft genomen.

Hoofdstuk 9 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) regelt dat iedereen een klacht kan indienen bij een bestuursorgaan. Bijvoorbeeld over de manier waarop hij of iemand anders in een bepaalde situatie door dat orgaan behandeld is.

Op 29 januari 2014 werden de minister van BZK, de commissaris van de koning in Drenthe en de Nationale Ombudsman van de gang van zaken op de hoogte gesteld.

Daarnaast werd 30 januari 2014 de minister van BZK door middel van dit schrijven verzocht te raadsbesluit wegens strijd met de wet te vernietigen.

Slechts de Nationale Ombudsman reageerde met een ontvangstbevestiging.

Sindsdien is er geruime tijd verstreken; tijd genoeg om in ieder geval een ontvangstbevestiging te sturen.

Burgers kunnen als de overheid te laat of geen besluit neemt via de rechter een besluit afdwingen. Hierdoor kunnen burgers trage besluitvorming van een bestuursorgaan tegengaan. Daartoe is een zogenaamde “ingebrekestelling” vereist. Bovendien is de in gebreke blijvende overheid na een zekere tijd een dwangsom verschuldigd. De minister van BZK en de CdK in Drenthe zijn inmiddels wegens het niet tijdig nemen van een besluit in gebreke gesteld. De gemeenteraad van Westerveld was dat al eerder.

Wordt vervolgd.

Klachtbehandeling door de gemeenteraad van Westerveld

Nadat alle burgers van Westerveld in de gelegenheid zijn geweest hun politieke voorkeur kenbaar hebben gemaakt kan onze gemeenteraad in aangepaste vorm weer voortvarend aan de slag.

Het mag dan zo zijn dat Jelle de Haas opnieuw een zetel in de raad kan innemen maar dat betekent geenszins dat de lopende procedures ten gevolge van het met de mantel der liefde bedekken van zijn misstappen in het verleden door het college van B&W en zijn collega-raadsleden worden gestaakt. Ze gaan vanzelfsprekend gewoon door......

En één van de zaken die nu als eerste op de rol komt is de behandeling van de klacht die ik op 28 januari 2013 de raad deed toekomen. De raad besloot mijn klacht getuige deze brief uiteindelijk niet in behandeling te nemen.

Omdat voor zover mij bekend de gemeenteraad geen rechtsgeldig besluit in het openbaar had genomen besloot ik te trachten via de Wet Openbaarheid van Bestuur helderheid te verkrijgen. Deze openheid werd vanzelfsprekend geweigerd en dus werd tegen deze weigering bezwaar aangetekend. Uiteindelijk besloot de raad mijn bezwaar ongegrond te verklaren om de simpele reden dat er geen raadsbesluit was en dus ook niet kan worden verstrekt.

Het voorgaande brengt met zich mee, dat mijn klacht van 28 januari 2013 dus nog steeds niet is behandeld omdat de raad daarover formeel geen besluit heeft genomen: er is geen rechtsgeldig besluit.

En dus stelde ik onze gemeenteraad op 28 januari 2014 alsnog in de gelegenheid over de kwestie een besluit te nemen door de raad in gebreke te stellen. De beslistermijn daarna is twee weken. Maar ook toen heeft de gemeenteraad zich niet van zijn beste kant laten zien: er is op de klacht van thans meer dan een jaar geleden nog steeds geen besluit genomen.

En dus moet er binnenkort een beroep worden gedaan op de rechtbank Noord-Nederland om via een gerechtelijke procedure een besluit over de klacht af te dwingen.

De kwestie van de graaierij van “fractievoorzitter” Jelle de Haas en niet te vergeten Inge Wiarda in het verleden uit het fractiebudget van Gemeentebelangen mag een paar centen kosten.

Wordt vervolgt.

Gemeentebelangen Westerveld: volksverlakkerij............

De week ontving ik verkiezingsfolders van de kiesverenigingen in onze gemeente.

Eén daarvan had mijn bijzondere belangstelling: het “verkiezingsprogramma” van Gemeentebelangen Westerveld en ik weet het nu zeker:

Gemeentebelangen Westerveld bestaat niet meer!

Het is gewoon fractie De Haas maar onder een andere vlag. En die vlag dekt de lading niet.

De lading bestaat gewoon uit het familiebedrijf De Haas & Wiarda.

Het niveau daarvan wordt duidelijk als u de inhoud van het “programma” eens kritisch beschouwd: wollig, nietszeggend, weinig concreet en daardoor toch duidelijk.

Zie bijvoorbeeld het colofon op blz 12: "de inhoud kwam tot stand met de fractie en het Bestuur (met een hoofdletter) van Gemeentebelangen". Als u weet dat pas op 1 februari 2014 fractie De Haas zichzelf omdoopte tot Gemeentebelangen dat weet u dat de leden van Gemeentebelangen bij de totstandkoming van het program geen partij zijn geweest. Ik sluit niet uit dat het geschrift nog in de PC van De Haas en/of Wiarda aanwezig was en dat het toenmalige bestuur van Gemeentebelangen noodgedwongen een beroep op beiden heeft gedaan.

Het verkiezingsprogramma is dus letterlijk gewoon het program van De Haas en Wiarda.

En laat u niet van de wijs brengen door het nietszeggend wollig taalgebruik.

“Voor de burgers, Door de burgers en Samen met de burgers” is je reinste onzin en geeft de indruk dat bij Gemeentebelangen burgers iets te vertellen zouden kunnen hebben. Dat is niet zo: men geeft door te stemmen De Haas mandaat om zonder last te doen wat hij wil doen en dat is zijn eigen portemonnaie spekken. En als je hem een beetje boos maakt wordt de fractie Gemeentebelangen gewoon weer fractie De Haas om de centjes zeker te stellen. Vraag maar aan Wiarda. Zo eenvoudig is dat....

Uit het verslag van het presidium van 18 maart 2010 over de collegeonderhandelingen:
"Foreman stelt, dat de VVD nog steeds met verkennende gesprekken bezig is met DSSW en PW. De heer De Haas vindt het jammer dat deze mededeling nu plenair gedaan wordt zonder dat hierover bilateraal contact is gweest."

De Haas is niets meer en niets minder dan een ordinaire baantjesjager die 4 jaar geleden tijdens de collegeonderhandelingen door de VVD nagenoeg direct de deur werd gewezen.

Wordt vervolgd.

JdH Support b.v.

U gaat toch ook stemmen?

En als u dat doet dan geeft u uw vertrouwen aan één van de kandidaten op de kieslijst.

U geeft uw vertrouwen en daarmee het stuur uit handen want als u uw stem heeft uitgebracht heeft u geen enkele mogelijkheid meer om te "corrigeren".

Raadsleden op hun beurt stemmen in de gemeenteraad zonder “last”. Met andere woorden:

ze kunnen doen zoals hun dat goed toe dunkt zonder dat men verantwoording daarover behoeft af te leggen.

En als u heeft gestemd dan zijn de rollen ineens omgedraaid. Niet langer dient het bestuur van onze gemeente de mensen, maar dienen de mensen het bestuur. Soms is er zelfs sprake van complete afhankelijkheid op velerlei beleidsterreinen. Ook op het gebied van zorg en welzijn.

Stemmen is dus ook weten op wie men stemt.

Kunt u er bijvoorbeeld op vertrouwen dat de verkiezingskreten van de Haas en Wiarda / Gemeentebelangen worden waargemaakt? Wat is er van de verkiezingsbeloften van 4 jaar geleden van de Haas en Wiarda / Gemeentebelangen in de vorige raadsperiode eigenlijk terechtgekomen?

Als u het weet mag u het zeggen. Wel weet ik uit eigen ervaring dat Jelle de Haas dissidenten niet duld. Moeders wil is wet nietwaar? En dus worden in voorkomende gevallen andersdenkenden “kaltgesteld”. Dat heeft bij Gemeentebelangen voor een hoop gedoe gezorgd. Ik denk zelfs dat Wilders (PVV) mogelijk zijn werkwijze in het omgaan met meningsverschillen van De Haas heeft afgekeken.

Dat ging allemaal goed totdat het toenmalige bestuur van Gemeentebelangen de dominantie van De Haas en Wiarda niet langer duldde. Zij vond: niet de Haas de Baas maar het bestuur van de vereniging. Voor De Haas restte toen slechts het hazenpad.... 

Een volgend bestuur zag zonder antecedenten- en integriteitsonderzoek in De Haas & Wiarda de Verlosser.  Dat zegt ook iets over de integriteit van het huidige bestuur van Gemeentebelangen.

En dus luidt de conclusie, dat Jelle de Haas de afgelopen 4 jaar slechts zijn eigen belang heeft gediend. De graaierij uit het fractiebudget van Gemeentebelangen door De Haas (en Wiarda) is daarvan een sprekend voorbeeld. Een vos verliest wel zijn haren en een gewaarschuwd mens telt voor twee.

Geniet Jelle de Haas uw vertrouwen? Dan is een stem op hem vanzelfsprekend.

Let wel: u krijgt garantie tot aan de drempel! Daarna rest alleen geleuter.

Maar weet wel waarop u stemt: u stemt feitelijk op JdH Support B.V. en daarmee bent u meteen sponsor van De Haas & Wiarda.

Wordt vervolgd

Westerveld kiest …................

In deze verkiezingsstrijd is het ter linkerzijde van het politieke spectrum nu echt dringen geblazen.Van de 7 partijen die naar de gunst van de kiezers dingen zijn er maar liefst 5 die het predicaat “links” proberen te dragen. Allereerst als vanouds natuurlijk de PvdA. Daar is niks mis mee. Daarnaast ontstond DSSW uit een groep PvdA-stemmers die na een interne machtsstrijd “voor zichzelf” begon. Dan zijn er nog Progressief Westerveld met een GroenLinks-lijsttrekker en de nieuwkomer Sterk Westerveld met een aantal (voormalige) SP-leden op de kieslijst.

En tot slot: Gemeentebelangen Westerveld van het familiebedrijf De Haas/Wiarda die zoals inmiddels bekend mag worden verondersteld bijzonder proletarisch creatief met (fractie)budgetten zijn en vooral vindingrijk als het de eigen portemonnaie betreft. De schoorsteen moet roken nietwaar? Hierbij nogmaals een overzicht.

Ik las in de lokale media iets over de beleidsvoornemens van Haas en Wiarda c.s. aangaande de decentralisatie van zorg en welzijn zoals:

“Gemeentebelangen Westerveld zal er op toezien dat het recht op passende hulp op de juiste wijze wordt ingevuld en uitgevoerd.” Een soort van politieke welzijnspolitie dus.

De toekomstige raadsfractie van Gemeentebelangen wordt toezichthouder “waarbij de burger uiteindelijk zelf bepaalt of zijn hulp voor zijn situatie passend is”. In dit land bepaalt ook op dit beleidsterrein “de burger” zelf uiteindelijk niets. De rijksregelgeving is onverkort van toepassing. Als “de burger” het in dit land ergens niet mee eens is kan hij/zij bezwaar maken bij de uitvoeringsinstantie en desgewenst vervolgens de weg naar de bestuursrechter kiezen. Hetgeen door Gemeentebelangen wordt gesteld is dus pure volksverlakkerij alleen bedoeld om uw stem te winnen.

Voorts: “Gemeentebelangen zal niet toestaan dat..... “ .

Beste mensen, ook dit is pure onzin! Gemeentebelangen bepaalt helemaal niets tenzij men in Den Haag en de nieuwe raad de absolute meerderheid krijgt en dat zie ik niet gebeuren!  Zoals ik eerder uitlegde zijn deze kwesties een zaak voor de uitvoeringsinstantie, de burger, een bezwarencommissie en de bestuursrechter. En hoe denkt Gemeentebelangen de gevolgen van het “niet toestaan” gestalte te geven? Veel beloven, weinig geven doet een dwaas in vreugde leven.........

Ook orakelt Gemeentebelangen, dat het rijksbeleid de gemeente extra geld gaat kosten maar dat mag dan niet ten koste gaan van het gemeentelijk minimabeleid. Westerveld werd in het verleden juist op dit beleidsterrein door het Rijk pijnlijk op de vingers getikt. Mijn voorstel: laat De Haas dat sommetje eens op papier te zetten. U zult schrikken........ 

Overigens: De Haas is alleen goed met getallen omdat u zelf nauwelijks in staat zult zijn deze te verifiëren. Vertrouwen is goed maar controle is beter!

De openbaarheid van het Deloitte-rapport van bevindingen met betrekking tot de fractie-uitgaven van Gemeentebelangen moet ook nu nog via de Raad van State worden afgedwongen. Dat zegt iets over de betrouwbaarheid van lijsttrekker De Haas in het openbaar bestuur. Zijn beloften zijn slechts gebakken lucht.

Wordt vervolgd.

Lokale politieke partijen.......

Lokale politieke verenigingen doen zich graag voor als politieke partijen zonder banden of bindingen met de nationale politiek.

Het voordeel zou zijn dat ze vrijelijk hun gang kunnen gaan zonder door een nationaal partijbestuur op de vingers te worden gekeken. Men doet het voorkomen dat dit een voordeel is ten opzichte van de nationaal verankerde politiek. Men vergeet daarbij gemakshalve een aantal zaken die ik toch nog even wil noemen.

Om een lokaal belang te kunnen dienen dient men in Den Haag of Brussel te zijn. Daar worden de spelregels gemaakt waarmee we allemaal te maken hebben. Lokale partijen kunnen – tenzij ze onder vreemde vlag varen – zoals Progressief Westerveld (= D66 + Groen Links) – in nationaal of Europees opzicht slechts lege briefjes inleveren. De politieke mogelijkheden voor lokale partijen zijn dus uiterst beperkt en worden steeds begrenst door de nationale regelgeving. En daarop heeft men geen directe invloed.

Lokale politieke partijen zoals Gemeentebelangen Westerveld hebben ook een groot nadeel.

Wanneer integriteitskwesties aan het licht komen is er geen onafhankelijk nationaal of provinciaal kader dat er voor zorgt dat er helderheid komt in de gedragingen van de betrokkenen in kwestie. In plaats daarvan vecht men elkaar “gewoon” de tent uit. Het recht van de sterkste zorgt niet voor een objectief oordeel, integendeel. Men steekt collectief de kop in het zand en gaat ervan uit dat kiezers geen geheugen hebben. Uit dit briefje dat ik onlangs in mijn brievenbus vond blijkt het tegendeel.

De fracties van lokale politieke partijen maken deel uit van het openbaar bestuur.

Ook de bestuurs- en fractieleden van Gemeentebelangen Westerveld maken daarvan deel uit.

Maar wie is eigenlijk lijsttrekker Jelle de Haas?

Als u de moeite neemt de namen van alle lijsttrekkers in onze gemeente als zoekargument op het internet in te voeren zult u ze allemaal met naam en toenaam vinden. Ook via de sociale media.

Behalve Jelle de Haas. Zijn achtergrond blijkt heel moeilijk vindbaar. Wat heeft hij tot nu toe met zijn leven gedaan? Wie is dat eigenlijk? Hoe ziet zijn c.v. er uit?

Jelle de Haas heeft voor zover ik kan nagaan de sporen naar zijn verleden effectief uitgewist. Dus toch een angsthaas. Dat bleek ook al uit het briefje dat ik in mijn brievenbus vond.

Gaat u stemmen op een lijsttrekker die kennelijk iets te verbergen heeft?

Ik niet.

Wordt vervolgd.

Gemeentebelangen Westerveld NU.....

Een ezel stoot zich in het gemeen niet tweemaal aan dezelfde steen. 

De kiesvereniging Gemeentebelangen Westerveld doet dat wel.

Belangenverstrengeling zorgde er in het verleden voor, dat Gemeentebelangen een failliete boedel werd. Een onoplosbaar meningsverschil tussen het verenigingsbestuur en fractievoorzitter De Haas deed de laatste het hazenpad kiezen. Hij kon overigens wel zelf kiezen: de kogel of de strop. Eigenbelang deed daarna de rest. Maar zoals Bredero al zei: het kan verkeren.

De kiesvereniging is weer helemaal terug alsof er niets is gebeurd. Dat is natuurlijk niet de werkelijkheid, maar dat is iets waaraan men liever niet wordt herinnerd. Een beetje struisvogelig dus. Fractie De Haas wordt simpelweg fractie Gemeentebelangen.  Lijsttrekker De Haas doet al heel lang alsof zijn neus bloedt. Een angsthaas dus. Onder diens verantwoordelijkheid vond in het verleden de graaierij uit het fractiekas van Gemeentebelangen plaats. Maar voor publieke verantwoording daarover is tot nu toe geen plaats geweest. Het Deloitte-rapport komt op 10 april a.s. bij de Raad van State aan de orde. We zullen zien.........

En vanzelfsprekend pronken er als vanouds familieleden en kennissen op de kandidatenlijst. Moeder overste Inge Wiarda heeft het volgens de media wel gehad met de politiek. Dat is geen verlies want ze deed gedurende de afgelopen raadsperiode nauwelijks haar mond open. Ze wordt (ook weer betaald?) fractiemedewerkster en gaat de website van de kiesvereniging onderhouden. Ik ben benieuwd of ze ook nu nog het lef nog heeft "administratiekosten" ten laste van de fractiekas van Gemeentebelangen te declareren. Ik denk het niet.

Maar Wiarda ( op 9) staat met haar dochter (op 19) en schoonzoon (op 13) staan natuurlijk wel op de kandidatenlijst. En zo is het familiebedrijfje Gemeentebelangen weer bijna compleet. Op oud-voorzitter Tini Sanders na. Merkwaardig toch dat deze potentaat niet is gevraagd opnieuw voorzitter te worden. Terwijl in het verleden De Haas en Sanders toch vier handen op één buik waren.

Als fractievoorzitter en lijsttrekker met vele jaren ervaring kan De Haas het natuurlijk bij lange na niet alleen af. En dus (voor de beeldvorming): een steunfractie van meer dan 10 personen compleet met “secretaresse” Inge Wiarda. Want het zal wel een grote fractie worden.....

Ik zag ook dat de "dynamische strategische visie" 2010 (!) - 2030 van Gemeentebelangen, die een aantal jaren geleden ook al werd gepresenteerd,  is afgestoft en opnieuw als oude wijn in een nieuwe zak in de roulatie is gebracht. Want daar gaat het om nietwaar: er moet een visie zijn. De uitvoering is minder belangrijk want eenmaal in de raad kan men aan de kiezer natuurlijk gewoon lak hebben. Een raadslid stemt steeds zonder de last van verkiezingsbeloften. Een steunfractie is dus feitelijk gewoon volksverlakkerij. Het geeft de deelnemers het gevoel dat ze iets te vertellen hebben. Dat is ook zo maar daarna houdt het bij Gemeentebelangen gewoon op. De Haas is de baas.

De moraal: als je haar maar goed zit komt alles in orde. Niets aan de hand mensen, doorlopen.

Ik heb nog een verzoek: zorg dat De Haas geen wethouder wordt want een vos verliest wel zijn haren maar niet zijn streken. Vossen en hazen liggen elkaar niet. Om over een wolf in schaapskleren maar te zwijgen.

Een advies: als u toch Gemeentebelangen stemt kies dan nummer 2 van de lijst: Jannie Mones uit Havelte wiens integriteit niet ter discussie staat!

Wordt vervolgd.

Het mag wat kosten .......................

Zoals u weet ben ik nog steeds doende de feiten met betrekking tot de graaierij van de raadsleden Jelle de Haas en Ingrid Wiarda uit het fractiebudget van Gemeentebelangen boven tafel te krijgen. En daar behoren ook de activiteiten bij die door de gemeenteraad en de voorzitter daarvan zijn ontplooid om de feiten onder de tafel te houden.

Deze week ontstond er in de media een discussie over de kosten van de afdoening van WOB-verzoeken. Hierbij werd prominent naar ondergetekende gewezen want – althans volgens de fractievoorzitter van de VVD – “hij doet niets dat niet strookt met de wettelijke voorschriften maar het mag natuurlijk niet te duur worden.” De raadsvoorzitter zei iets onduidelijks over "algemeen belang". En wie maakt uit wat "het algemeen belang" is? Volgens de website van de PvdA de gemeenteraad.

De uitspraak van Moes is geen uitspraak van een politicus maar een uitspraak van een boekhouder. De VVD is de grootste fractie in de Westerveldse raad en heeft dus de meeste invloed.

En wat die kosten betreft: de VVD-er zei er natuurlijk niet bij, dat hij zelf mede de oorzaak van de kostenpost is. Het is dus niet alleen een kwestie van boekhouden maar ook van manipulatie.

Ik doe u hierbij een besluit op een WOB-verzoek toekomen waaruit nogmaals blijkt, dat de inwoners van deze gemeente gewoon dom worden gehouden onder het motto: alles weten maakt u niet gelukkig en brengt ons als raadsleden in de problemen.

Moes stelde in een interview, dat er sprake is geweest van ongeveer 50 uur externe inhuur (lees juridisch advies). Op de tweede bladzijde van het besluit wordt duidelijk, dat de raad van Westerveld besluiten nam op basis van een handgeschreven briefje “dat zoek raakt”.

Hij is lijsttrekker voor de VVD bij de komende raadsverkiezingen. Dat weet u wat u kunt verwachten. In ieder geval geen duidelijkheid.

Het mag wat kosten, ook de volgende raadsperiode met dank aan de raadsleden De Haas en Wiarda.

Wordt vervolgt.

Raadsbrede krokodillentranen..................

Vanavond besloot de gemeenteraad van Westerveld mijn bezwaar tegen het niet openbaar maken van een raadsbesluit ongegrond te verklaren. Juridisch bezien kon de raad ook niet anders. Ik zal u uitleggen waarom.

Op 28 januari 2013 diende ik deze klacht in bij de gemeenteraad.

Na geruime tijd werd begin juni 2013 bericht ontvangen dat de raad het besluit had genomen mijn klacht niet te behandelen.

Raadsbesluiten worden steeds zorgvuldig bewaard om in voorkomende gevallen als bewijs te kunnen dienen. Om een compleet beeld van het besluitvormingsproces te krijgen diende ik een verzoek op basis van de Wet openbaarheid van bestuur in en vroeg om een rechtsgeldig afschrift van het betreffende raadsbesluit. Dat document blijkt niet beschikbaar en om die reden werd mijn bezwaar ongegrond verklaard. Als het gevraagde document er niet is, dan is het er niet, kan het dus ook niet worden verstrekt en is mijn bezwaar ongegrond. Dat is logisch.

Blijft de vraag hoe het zover heeft kunnen komen. Het antwoord daarop is heel eenvoudig: gemakzucht. Het “raadsbesluit” werd onder het motto: “wie zwijgt stelt toe” niet in het openbaar genomen maar in een digitaal achterkamertje. Ik beschreef de gang van zaken reeds in mijn bijdrage van 11 december 2013.

Vanzelfsprekend is de hierboven geschetste gang van zaken geenszins acceptabel. Openbaar bestuur behoort zich in het openbaar af te spelen. Maar de bestuurscultuur in Westerveld vertoont sterke overeenkomsten met drie bekende aapjes. Hun namen?
Horen, Zien en Zwijgen................

Per saldo heeft de gemeenteraad van Westerveld het klaagschrift dus nog steeds portefeuille omdat daarover, anders dan de raad mij wil doen geloven, geen rechtsgeldig raadsbesluit is genomen. Ik geef toe dat in dit proces wat men in schaaktermen “tempoverlies” noemt is opgetreden. Op zich is er echter geen reden tot staking van “het proces tot bevordering van openbaar bestuur in Westerveld”.

Het onder de pet houden van de graaierij van de raadsleden De Haas en Wiarda kost een paar centen maar mede daarom heeft de raad dan ook stiekumpjes afspraken gemaakt.
En dan mag het.
Berouw komt na de zonde. Niet zeuren over de centen dus..................

Wordt vervolgt.

Merkwaardig.................

De hoorzitting gisteravond waarover ik u eerder berichtte bleek grotendeels een herhaling van zetten. Nieuw was, dat de gemeenteraad mij in het verweerschrift enigszins tegemoet kwam en vervolgens uitsprak dat mijn bezwaar volgens haar ongegrond was.

Een merkwaardige gang van zaken. Een bestuursorgaan weigert aan een WOB-verzoek te voldoen waartegen een burger vervolgens bezwaar maakt. Het bestuursorgaan komt vervolgens de burger een heel klein beetje tegemoet en zegt daarna tegen diezelfde burger dat zijn bezwaar nergens op slaat. En dat het primaire besluit dus gewoon in stand blijft.

Een zware defensieve strategie om toch maar vooral de raadsleden De Haas en Wiarda uit de wind te houden. Eigenbelang eerst nietwaar? En vervolgens gaan dezelfde raadsleden tijdens de komende verkiezingsstrijd de boer op om de afstand tussen burger en bestuur te slechten. Gelooft u dat nog? Ik wacht het besluit op bezwaar maar weer af en zie dan wel verder. 

Edoch, maar daarom werd er niet getreurd het hemd werd flink hoog opgebeurd en duchtig rond gesprongen. En dus nog het volgende:

Op 10 september 2013 richtte ik een verzoek op basis van de Wet openbaarheid van bestuur tot de gemeenteraad van de gemeente Westerveld. De raad nam op die avond opnieuw een besluit over de openbaarmaking van het Deloitterapport met betrekking tot de graaierij van de raadsleden De Haas en Wiarda uit de fractiepot. Alleen: het raadsvoorstel was niet openbaar. Tijdens de raadsvergadering deelde voorzitter mee dat het terinzage had gelegen. Dat wist overigens bijna niemand want deze omstandigheid was niet publiekelijk gecommuniceerd. De website vermeldde destijds dat het voorstel zou worden nagezonden.

En dus lag het voor de hand een WOB-verzoek in te dienen om het raadsvoorstel/- besluit wel openbaar te maken. Aldus geschiedde. Ik ontving van mijn verzoek keurig een ontvangstbewijs.

Toen zelfs na geruime tijd op het verzoek geen beslissing was genomen stelde ik de gemeenteraad raad op 28 oktober 2013 in gebreke. Maar ook nadien bleef een reactie van de raad uit.

Op 20 december 2013 heb ik de gemeenteraad volledigheidshalve in kennis gesteld van de ingebrekestelling en de raad verzocht alsnog een besluit te nemen en mij de inmiddels wettelijk toekomende dwangsom te doen toekomen. Ook nu nog is hierop geen enkele reactie ontvangen.

Ik sluit inmiddels niet meer uit dat er een besluit is genomen over een niet-bestaand raadsvoorstel. De wonderen zijn in bestuurlijk Westerveld echt de wereld nog niet uit.

En vandaag was de maat vol.

Ik heb zojuist de bestuursrechter gevraagd zich over de zaak te buigen. Kennelijk is dat de enige manier om over een raadsvoorstel dat op 10 september vorig jaar tot raadsbesluit werd bevorderd in het daglicht te brengen.

Wordt vervolgd.

Budgetfraude raadsleden Westerveld

Op dinsdagavond 21 januari 2014 om 19.30 uur houdt de commissie van advies voor bezwaarschriften van de gemeente Westerveld een hoorzitting. Nu gebeurt dat wel vaker maar deze hoorzitting betreft een langlopende kwestie: de declaratiefraude door de raadsleden Jelle de Haas en Inge Wiarda die in het verleden aan het licht werd gebracht.

De hoorzitting betreft het voor zover ik kan zien opnieuw niet voldoen door de gemeenteraad aan de regels van de Wet Openbaarheid van Bestuur en betreft mijn verzoek om afschriften van:

• alle documenten over het besluitvormingsproces inzake de fractieuitgaven van Gemeentebelangen in 2009 met inbegrip van de administratieve gegevens en de factuur;
• de factuur van Benthem Gratama Advocaten voor het optreden van de gemachtigde van de gemeenteraad mr. drs. R.S. Wertheim;
• alle agenda's en verslagen met inbegrip van alle daarbij behorende (digitale) documenten van het presidium van de gemeenteraad van Westerveld over het jaar 2012.

De procedure opent de mogelijkheid wanneer opnieuw geen openheid over de gang van zaken wordt gegeven het geschil aan de bestuursrechter voor te leggen.

Doordat de manipulatie van de raadsleden De Haas en Wiarda die kosten van de kiesvereniging Gemeentebelangen en “eigen onkosten” ten laste brachten van het fractiebudget door hun raadscollega's met de mantel der liefde werden bedekt is het correct de aanleiding van deze berichtenreeks nog eens voor het voetlicht te halen.

Temeer, omdat de aandacht in de loop der tijd enigszins van handelwijze van de raadsleden De Haas en Wiarda lijkt te zijn verschoven naar hun beschermers: de gemeenteraad.

Ik deed zulks eerder. Op 2 juli 2013 en als u het archief van deze berichtenreeks in duikt komt u het als vanzelf tegen. Met alle achterliggende documentatie.

Gemakshalve doe ik u hierbij nog even de samenvatting en de toelichting daarbij toekomen.

Wordt vervolgd.