De overheid is soms
taai en onverzettelijk. Ook in onze gemeente Westerveld.
Het duurt soms
(heel) lang voordat er een niet-politiek oordeel kan worden gegeven
over de handelwijze van het openbaar bestuur.
Integriteit bestaat
immers ondanks alle beeldvorming daarover alleen als een politieke
meerderheid eveneens vindt dat een handeling al dan niet integer is?
Een doofpotcultuur
zoals die ook in Westerveld aan de orde is.
Aanleiding voor de
klacht destijds was de graaimentaliteit van het raadslid Jelle de
Haas en zijn vriendinnetje Inge Wiarda: ze hadden zo hun eigen
opvattingen over de besteding van het fractiebudget van Gemeentebelangen Westerveld en handelden daar
ook naar. Wie appelen vaart die appelen eet. Zo komt Jan Splinter
door de winter nietwaar?
Omdat een
meerderheid van de gemeenteraad onder aanvoering van zijn voorzitter
de gang van zaken in de doofpot wenste te stoppen werden vele
procedures gevoerd.
Het toedekken van
het foute gedrag van De Haas en Wiarda mocht overigens best een paar
centen kosten. Naar ik schat tot op dit moment ongeveer € 150.000,- Dat deze kosten
feitelijk moreel en maatschappelijk verwerpelijk en onverantwoord
zijn doet er volgens de raad nu even niet toe. De doofpot wordt belangrijker geacht.
Eén van de
procedures die dezerzijds zijn aangespannen betreft een WOB-verzoek om
een afschrift van een raadsbesluit waarbij de raad besloot mijn
klacht niet in behandeling te nemen.
Het “raadsbesluit”
bleek via E-mailcorrespondentie tot stand te zijn gekomen omdat de
leden van de raad het te veel moeite vonden voor een door de wet
gedragen besluit bijeen te komen. Dat zegt alles over
de bestuurscultuur: gemakzuchtig en onverantwoordelijk.
U kunt het
rapport van de Nationale Ombudsman door op deze link te
klikken inzien en/of te downloaden en uw eigen mening vormen. Bij de rapportage behoort een bijlage met relevante literatuur en wet- en regelgeving.
De conclusie van de
ombudsman is helder: de handelwijze van de gemeenteraad van Westerveld deugt van geen kanten.
Wordt vervolgd.
