De rechtszitting over de weigering van de bestuursorganen van onze gemeente het fraude-rapport van Deloitte DFS geheel openbaar te maken staat voor de deur.
Om het geheugen even op te frissen: de
raadsleden van de partnerfractie/familiebedrijf J. de Haas en I.
Wiarda gebruikten de fractiekas niet alleen voor uitgaven van
fractiekosten maar ook om de kosten van de kiesvereniging
Gemeentebelangen te drukken en niet te vergeten: ten eigen bate. Hier
nog even het overzicht
daarvan en de toelichting daarop.
Kort geleden ontving ik het verweer van
de gemeenteraad op mijn stelling, dat de raad mij (ten dele) het
rapport van bevindingen heeft gestuurd waarvan de voorzitter van de
raad hen had meegedeeld dat het rapport niet-openbaar is. Wat blijkt
uit het laatste verweer: het rapport is wel degelijk door
burgemeester Jager aan de raadsleden ter inzage aangeboden.
Dus: in het openbaar is het rapport niet-openbaar maar intussen knijpt men de kat in het donker. De
fraudezaak De Haas en Wiarda wordt dus in de achterkamer van de raad
wel geopenbaard maar is voor u niet-openbaar. Tot zover ons openbaar bestuur........
Op deze manier wordt fraude met
gemeenschapsgeld met de mantel der liefde bedekt: een zeer
bedenkelijke bestuurscultuur met een hoog artistiek gehalte.
Ik herinner u bij deze nog even aan de
inhoud van de Verordening gedragscode bestuurders in
Westerveld.
“Openheid
Het handelen van bestuurders is
transparant, zodat een optimale verantwoording mogelijk is en de controlerende organen en de burgers
volledig zicht hebben in het handelen van bestuurders en hun beweegredenen daarbij. Bestuurders
vinden het normaal dilemma’s vooraf bespreekbaar te maken bij hun
medebestuurders en daarover te worden bevraagd en achteraf
verantwoording af te leggen.”
In deze kwestie lijkt het optreden van
de gemeenteraad op een Shakespeare-drama met de burgemeester van
Westerveld als regisseur.
Voor een geluidsfragment: hier klikken.
Je speelt toneel of je doet het niet.
Wordt vervolgd.
