Kort nadat ik op 14 maart j.l. U deelgenoot maakte van de inhoud van het bezwaarschrift op het besluit mij de rapportage van Deloitte Bijzonder Onderzoek en Integriteitsadvies uitgebracht naar aanleiding van de manier waarop door de raadsleden De Haas en Wiarda op proletarische wijze werd omgegaan met de gemeentelijke declaratieregels teneinde het eigen budget te verhogen ontving ik het verweer van de raadsvoorzitter. U kunt er hier kennis van nemen. Het verweerschrift is illustratief voor de manier waarop een bijna autocratisch gedrag wordt getoond.
Citaat: “Het rapport van Deloitte Bijzonder Onderzoek en Integriteitsadvies is indertijd uitgebracht aan de voorzitter van de gemeenteraad en door hem zijn de conclusies uit het rapport naar buiten gebracht. De gemeenteraad heeft de vorm waarin dit gebeurde goedgevonden.”
Voor de goede orde: de vorm waarin dit tijdens de raadsvergadering op 29 maart 2011 was gegoten was dit schrijven, geagendeerd als ingekomen stuk, waarover desgevraagd geen van de raadsleden het woord wenste. Men zou van volksvertegenwoordigers in dergelijke kwesties toch op zijn minst een vraag om een toelichting daarop verwachten. Ik vermoed, dat men van de gang van zaken reeds kennis droeg en dan zijn vragen vanzelfsprekend overbodig. De goedkeuring bestond mogelijk uit het stilzwijgen van de raadsleden.
Wie zwijgt stemt ook in politiek opzicht kennelijk toe.
Hetgeen op bladzijde 2 onder ad 3 is verwoord is veelzeggend voor de manier waarop de voorzitter van de gemeenteraad met onafhankelijk onderzoek omgaat.
Als men van een burgemeester een brief krijgt zoals deze die aangeeft dat een gerenommeerd accountantsbureau onderzoek naar fraude van de besteding van het fractiebudget van Gemeentebelangen zal doen dan wekt dat het vertrouwen dat het onderzoek onafhankelijk en gedegen zal plaatsvinden.
Naar ik aanneem zal Deloitte Bijzonder Opsporingsonderzoek en Integriteitsadvies haar goede naam niet te grabbel gooien bij een onderzoek naar fraude in de gemeenteraad van Westerveld.
Maar in deze casus heeft de opdrachtgever van het onderzoek over de weergave van de feitelijke gegevens een andere opvatting dan de samenstellers van het rapport.
Met andere woorden: de onderzoekers van Deloitte hebben dan wel een rapport uitgebracht maar een oude gezegswijs in bestuurskringen luidt: wie betaalt bepaalt! Mijn slotsom luidt dan ook, dat de onderzoekskosten feitelijk weggegooid geld zijn.
In een eerder bijdrage liet ik weten dat het naar mijn opvatting kennelijk zo is, dat de raadsleden De Haas en Wiarda niet nat worden, omdat ze - overigens niet geheel risicoloos - onder de paraplu van de voorzitter van de gemeenteraad van Westerveld hebben plaatsgenomen. Gelet op het gegeven dat er raadsbreed naar de besteding van de fractiebudgetten onderzoek is gedaan, zijn er mogelijk meer raadsfracties in de fout gegaan. De raadsleden weten dat, zitten erbij, kijken ernaar en keuren daarmee – vanzelfsprekend stilzwijgend – de gang van zaken goed. De spreekwoordelijke doofpot staat kennelijk nog steeds in een hoekje van de raadszaal.
Over achterkamers gesproken …..........................
Wordt vervolgd.
