Fraude is een vorm van bedrog

Procedures zijn belangrijk, ook in de politiek.

Een voormalig CDA-politicus verklaarde eens met grote stelligheid, dat alleen de juiste procedure tot een gewenst resultaat leidt. Zo ook in onze mooie gemeente Westerveld.

Onlangs ontving ik bijgaand besluit van de voorzitter van de gemeenteraad.

Ook CDA overigens.

Deze bestuurder vroeg en kreeg mandaat van de raad om WOB-verzoeken namens de raad af te doen. Dat zou, zo luidde de motivering, gezien de korte en stringente beslistermijnen efficiënter zijn. Uit de twee alinea van dit verdagingsbesluit blijkt dat “gezien de te volgen procedure” de termijn van 4 weken voor de raadsvoorzitter te kort is om te beslissen. Enerzijds is om redenen van doelmatigheid dus een besluit tot mandaat genomen waaraan anderszijds kennelijk weer een procedure is gekoppeld.
Hoezo minder regels?

Van de rechtbank kreeg ik de mededeling dat de rechtbank één of meer stukken aan het dossier heeft toegevoegd. Dit is het gevolg van een opmerking in het verweerschrift tegen de openbaarmaking van de resultaten van het fraudeonderzoek naar de gedragingen van de raadsleden Jelle de Haas en Inge Wiarda die zoals eerder gemeld op proletarische wijze gebruik maakten van het fractiebudget van Gemeentebelangen.

Het gaat om deze brief.

Hierin stuurt de burgemeester namens het college van B&W “Met vriendelijke groet “ een brief aan zichzelf als raadsvoorzitter.

Uit de vermelding van het onderwerp blijkt, dat mijn verzoek “tot het doen van aangifte wegens fraude” werd veranderd in “aangifte van een ambtsmisdrijf”.

Uit de brief blijkt voorts, dat mijn verzoek tot het doen van aangifte niet op grond van artikel 2.3. Algemene wet bestuursrecht aan de gemeenteraad is gestuurd. Het schrijven is gericht aan de voorzitter gemeenteraad. Volgens het bestuursrecht is deze persoon geen gemeentelijk bestuursorgaan. Dat zijn: de burgemeester, het college van B&W en de gemeenteraad. De raad heeft het verzoek dus nooit ontvangen omdat het verzoek simpelweg niet tot haar was gericht.

En het wordt nog erger:

de afwijzing van mijn verzoek tot het doen van aangifte wegens fraude tegen de raadsleden Jelle de Haas en Inge Wiarda is ondertekend door de voorzitter van de gemeenteraad. De handtekening van de griffier ontbreekt en dus is deze brief niet van de gemeenteraad uitgegaan maar van de heer Jager uit Appingedam.

Kortom: het is niet de gemeenteraad van Westerveld maar de heer Jager die mijn verzoek tot het doen van aangifte heeft afgewezen. Over de gedragscode voor bestuurders zal ik het nu maar even niet hebben.

In het openbaar bestuur eist het vertrouwensbeginsel, het bij de burger gewekte vertrouwen, dat volgens de wet zal worden gehandeld, niet schendt.

Ik kan me niet voorstellen dat de gemeenteraad informeel van deze gang van zaken niet op de hoogte is geweest.

Op 10 juli j.l. gaf de voorzitter van de gemeenteraad in de raadsvergadering aan, dat naar zijn oordeel “de lijn die we met elkaar gekozen hebben tot dusver de juiste is, ….. denk ik.” Wat zou  daarmee zijn bedoeld?

Wordt vervolgd.