Raadsbrede krokodillentranen..................

Vanavond besloot de gemeenteraad van Westerveld mijn bezwaar tegen het niet openbaar maken van een raadsbesluit ongegrond te verklaren. Juridisch bezien kon de raad ook niet anders. Ik zal u uitleggen waarom.

Op 28 januari 2013 diende ik deze klacht in bij de gemeenteraad.

Na geruime tijd werd begin juni 2013 bericht ontvangen dat de raad het besluit had genomen mijn klacht niet te behandelen.

Raadsbesluiten worden steeds zorgvuldig bewaard om in voorkomende gevallen als bewijs te kunnen dienen. Om een compleet beeld van het besluitvormingsproces te krijgen diende ik een verzoek op basis van de Wet openbaarheid van bestuur in en vroeg om een rechtsgeldig afschrift van het betreffende raadsbesluit. Dat document blijkt niet beschikbaar en om die reden werd mijn bezwaar ongegrond verklaard. Als het gevraagde document er niet is, dan is het er niet, kan het dus ook niet worden verstrekt en is mijn bezwaar ongegrond. Dat is logisch.

Blijft de vraag hoe het zover heeft kunnen komen. Het antwoord daarop is heel eenvoudig: gemakzucht. Het “raadsbesluit” werd onder het motto: “wie zwijgt stelt toe” niet in het openbaar genomen maar in een digitaal achterkamertje. Ik beschreef de gang van zaken reeds in mijn bijdrage van 11 december 2013.

Vanzelfsprekend is de hierboven geschetste gang van zaken geenszins acceptabel. Openbaar bestuur behoort zich in het openbaar af te spelen. Maar de bestuurscultuur in Westerveld vertoont sterke overeenkomsten met drie bekende aapjes. Hun namen?
Horen, Zien en Zwijgen................

Per saldo heeft de gemeenteraad van Westerveld het klaagschrift dus nog steeds portefeuille omdat daarover, anders dan de raad mij wil doen geloven, geen rechtsgeldig raadsbesluit is genomen. Ik geef toe dat in dit proces wat men in schaaktermen “tempoverlies” noemt is opgetreden. Op zich is er echter geen reden tot staking van “het proces tot bevordering van openbaar bestuur in Westerveld”.

Het onder de pet houden van de graaierij van de raadsleden De Haas en Wiarda kost een paar centen maar mede daarom heeft de raad dan ook stiekumpjes afspraken gemaakt.
En dan mag het.
Berouw komt na de zonde. Niet zeuren over de centen dus..................

Wordt vervolgt.