Omdat een
meerderheid van de gemeenteraad onder aanvoering van zijn voorzitter
de gang van zaken rond het raadslid Jelle de Haas en zijn
vriendinnetje Inge Wiarda over de besteding van het fractiebudget van
Gemeentebelangen Westerveld in de bestuurlijke doofpot wenste te stoppen werden
tot nu toe vele procedures gevoerd. Dit toedekken van
het volstrekt foute gedrag van De Haas en Wiarda mocht overigens best
een paar (belasting)centen kosten. Naar ik schat tot op dit moment
ongeveer € 175.000,- . En de teller loopt nog wel even.
Wanneer u
"declaratiefraude" als internet-zoekargument gebruikt wordt
duidelijk, dat deze vorm van fraude vooral in bestuurskringen en bij
zorginstellingen mode is geworden. Voorbeelden te over.
Mijn conclusie luidt
vooralsnog, dat geen enkel bestuursorgaan in dit land kennelijk
bereid is tot het uitoefenen van toezicht of zelfs maar een
mening heeft over hetgeen is voorgevallen. Het waarom laat ik gaarne
aan uw fantasie over waarbij u dient te bedenken dat gang van zaken in de gemeente Westerveld aan de orde is en niet de gemeente Bonaire.
Nu de bestuurlijke weg
letterlijk doodloopt - en frauderen bestuurlijk dus stilzwijgend wordt toegestaan - adviseerde de Nationale Ombudsman mij in zijn
rapport aangifte te doen.
En dat is nog niet zo simpel want het strafrecht kent het begrip “fraude” niet.
Maar “fraude”
zoals een ieder dit begrip interpreteert kan onder de volgende
artikelen van het Wetboek van strafrecht vallen:
-
Valsheid in geschrifte (art. 225 sr)
-
Diefstal (art. 310 sr)
-
Verduistering (art. 321 sr)
-
Oplichting (art. 326 sr)
-
Bedrog bij jaarstukken. (art. 336 sr)
Reeds in 2010 vroeg
ik met deze brief het college van B&W aangifte te doen en
voegde daar een geanalyseerd declaratieoverzicht en een
toelichting bij.
Welk artikel /artikelen van het
wetboek van strafrecht is/zijn naar uw inschatting toepasselijk?
Wordt vervolgd.
