De onkosten van fractievoorzitter Gemeentebelangen Jelle de Haas

De feiten rond de graaierij in het fractiebudget van de “fractievoorzitter” van de tweepersoonsfractie van Gemeentebelangen Westerveld en de integriteit van de gemeenteraad van Westerveld is in dit blog reeds in ruime mate belicht.
Ze komen er niet goed van af.

Voor hen die nog niet alles tot zich hebben genomen de verkorte samenvatting:

De Haas en zijn vriendinnetje deden uitgebreid aan belangenverstrengeling en zagen op die manier kans aanzienlijke bedragen van fractiebudget te belasten met “eigen” onkosten en onkosten van de kiesvereniging. Er werd onder regie van de burgemeester een nep-onderzoek ingesteld, een ambtenaar kreeg de schuld en de zaak verdween in de gemeentelijke doofpot. En ze namen een glas ...................

In mei 2016 deed ik een WOB-verzoek om kennis te nemen van de onkostendeclaraties die De Haas bij de belastingbetaler had gedeclareerd in zijn functie van vertegenwoordiger van de gemeenteraad. Uit het antwoord daarop bleek dat één reisdoel niet openbaar werd gemaakt.

De gemeenteraad beriep zich in het “primaire” besluit

“op een onevenredige bevoordeling of benadeling van bij de aangelegenheid betrokken natuurlijke personen of rechtspersonen dan wel derden, welk belang hier zwaarder heeft te wegen dan het belang van openbaarmaking”.

Toen ik dit las was mijn eerste conclusie dat de tekstverwerker (knip en plak) overuren had gemaakt en de tweede conclusie was dat het reisdoel wel heel erg het stempel  

                                                               "GEHEIM"
droeg.

Dit ondanks het verordeningsvoorschrift dat het handelen van onze bestuurders transparant moet zijn en zij verantwoording van hun daden moeten afleggen. Niet ten overstaan van burgers natuurlijk. Aan die onzin begint men in Westerveld niet. Gewoon als raadsleden onder elkaar in de achterkamer.

En dus wierp ik de gemeenteraad in een bezwaarschrift tegen, dat

Afdeling 3.7 van de Algemene wet bestuursrecht schrijft onder meer voorschrijft, dat een besluit dient te berusten op een deugdelijke motivering.

Het motiveringsbeginsel heeft in beginsel drie aspecten:

• een besluit moet duidelijk en begrijpelijk gemotiveerd zijn;
• de aan het besluit gegeven motivering moet een deugdelijke, feitelijke grondslag hebben;
• de gegeven motivering moet het besluit kunnen dragen.

De weigering tot openbaarmaking met een beroep op artikel 10 tweede lid, aanhef en onder g. van de Wob voldoet niet aan bovenvermelde criteria. Het besluit is volstrekt ongemotiveerd.

Onlangs keerde de voorzitter van de raad terug op zijn schreden.
Zijn berichtje kunt u hier lezen.

Vooral de vierde alinea is interessant: het besluit was op een veronderstelling gebaseerd.

Ziehier de kwaliteit van de bestuurlijke besluitvorming van de voorzitter van de gemeenteraad van Westerveld. Kennelijk dient een burger eerst tegen een besluit bezwaar te maken voordat hij/zij wordt gehoord.

Uiteindelijk bleek, dat de heer De Haas was aan het klussen geweest in de gemeente Noordenveld. Hij had in een openbare vergadering van het presidium (dit fenomeen is in Westerveld geheel onbekend) een toelichting gegeven op het werken in een vertrouwenscommissie bij de benoeming van een burgemeester. Daar had hij ervaring mee opgedaan bij de benoeming van burgemeester Jager. Over klankborden gesproken.

Maar Jelle de Haas zou Jelle de Haas niet zijn als hij de reiskosten (88 echte autokilometers) niet bij de gemeente Westerveld zou hebben gedeclareerd.
En zo komt Jan Splinter door de winter.

Wordt vervolgd.