Ik kan me levendig voorstellen dat niet
iedere burger in Westerveld wekelijks – laat staan dagelijks –
de website van onze gemeente opzoekt. Toch zijn daar verhelderende
documenten in te zien.
Zo ook deze week. Het betreft deze rapportage van Deloitte
Accountants b.v.
Het betreft het controlerapport inzake
de verantwoording vergoedingen door onze raadsfracties over 2011.
Ik kan u zeggen dat ik met de
bevindingen niet alleen blij werd verrast en maar tegelijkertijd ook een
gevoel kreeg dat ik het allemaal al eens had gezien.
Mijn conclusie luidt, dat mijn verzoek aan het college van B&W tot het doen van aangifte
wegens fraude met de fractievergoedingen in 2010 tegen de raadsleden
Jelle de Haas en Inge Wiarda de werkwijze van beide raadsleden
aanvankelijk niet
heeft
veranderd. Beiden waren zich kennelijk niet bewust
van het feit dat de declaratieregels ook op hen van toepassing waren.
En zo kon het gebeuren dat de fractie
van Gemeentebelangen onder leiding zijn voorzitter Jelle de Haas in
2011 gedurende zijn bewind dat overigens maar een half jaar duurde
een bedrag van € 583,28 aan fractiekosten declareerde.
Zoals u zich wellicht zult kunnen herinneren
werden medio 2011 de raadsleden Jelle de Haas en Inge Wiarda door
het bestuur van Gemeentebelangen geschorst vanwege een strijd om de
macht met dat bestuur. En dus begonnen ze hun eigen toko in de gemeentepolitiek. Maar dit terzijde.
Helaas, na controle door de accountant
bleek daarvan € 480,58 niet declarabel. En dat is meer dan 82% van
het gedeclareerde bedrag. Kennelijk leren ook De Haas en Wiarda
slechte gewoonten maar moeizaam af vooral als deze prettige
bijkomstigheden in zich herbergen.
Ik geef u in overweging nog eens terug
te bladeren naar het blog dat ik op 5 februari 2011 op deze website
zette en de declaraties van de fractie van Gemeentebelangen over 2009
nog eens te vergelijken met die over de eerste helft van 2011. Ook in
ten aanzien van de declaraties over 2009 kon worden vastgesteld dat
er bonnetjes ontbraken. Ook toen bestond de plicht aan te
tonen welke kosten waarvoor werden gemaakt. Maar toen was er van terugbetalen van een gedeelte van het genoten voorschot wegens het ontbreken van bewijs geen sprake. En dus werd het declaratiebedrag van Jelle de Haas en Inge Wiarda indirect goedgekeurd
en dus werd dit gedrag gecontinueerd.
De stelling "Vertrouwen is goed, maar controle is beter" deed toen nog geen opgeld.
Overigens: een controlerapport van de
huisaccountant met betrekking tot de declaraties van burgemeester en
wethouders over 2011 ontbreekt nog. Waarom eigenlijk? De gemeenteraad
heeft toch een controlerende taak? Ik zal er eens naar vragen.
Wordt vervolgd.
