Op 9 juli 2013 deed de rechtbank
Noord-Nederland uitspraak in mijn beroep tegen de weigering van de
gemeenteraad van Westerveld volledig openheid te geven in de
resultaten van het onderzoek naar de declaratiefraude van de
raadsleden Jelle de Haas en Inge Wiarda.
In het vonnis stelde
de rechtbank, dat de documenten over het besluitvormingsproces dat aan het rapport vooraf ging om de
onderzoeksopdracht aan Deloitte te gunnen niet kunnen worden gerekend
tot het WOB-verzoek mij deze rapportage onverkort te beschikking te
stellen.
In een rechtsstaat dient het vonnis van
een rechtbank vanzelfsprekend te worden worden gerespecteerd.
Maar onvolkomenheden kunnen worden
aangepast en wat niet is kan nog komen.
En dus ontving de gemeenteraad direct
na de uitspraak van de rechtbank dit WOB-verzoek
om alsnog de betreffende documenten aan de openbaarheid prijs te
geven.
Kortgeleden ontving ik deze brief waarin wordt vastgesteld dat de gemeenteraad geen kans heeft gezien
zich aan de wettelijke beslistermijn te houden. Als onderbouwing van
het besluit wordt feitelijk gesteld de gemeenteraad bij de
uitoefening van zijn taken geen rekening heeft gehouden met
vakantieperioden en het aantal WOB-verzoeken dat de gemeenteraad kan
bereiken. Kortom: de organisatie schiet gewoon tekort en daarvoor is
de raad – omdat hij zijn eigen huishouding voert – zelf
verantwoordelijk. Ik kan u geruststellen: daarvan ligt geen enkel
raadslid wakker. De burger telt zoals gebruikelijk alleen in verkiezingstijd mee.
Overigens: in het verleden beklaagde de
CDA-fractie zich bij monde van de heer Geertsma dat de procesgang in
deze fraudekwestie te duur zou worden en de raadsvoorzitter deed tijdens
de raadsvergadering de toezegging desgewenst een opsomming te zullen
geven van de kosten.
Ook dat was symboolpolitiek maar om de
heer Geertsma van dienst te zijn zal ik hem desgewenst de kosten die
door het kantoor van de heer Wertheim zijn gedeclareerd laten weten.
De ambtelijke kosten zijn vanzelfsprekend eenvoudig bij de griffier
voorhanden.
Wordt vervolgd.
