Vorige week ontving ik een besluit op
mijn WOB-verzoek mij alle documenten te doen toekomen over het
besluitvormingsproces dat resulteerde in het rapport van bevindingen
over de graaierij van de raadsleden Jelle de Haas en Inge Wiarda.
Want dat het in deze casus om pure graaierij en fraude gaat werd uit
het bijgesloten e-mailverkeer wel duidelijk.
Ook werd duidelijk, dat burgemeester
Jager de finale beleidsverantwoordelijkheid draagt.
Hij en niemand anders was steeds de
laatste schakel in de keten van de besluitvorming. Aan hem is te
wijten, dat de "volksvertegenwoordigers" De Haas en Wiarda nog steeds vrijuit gaan.
Uit een analyse van het e-mailverkeer
blijkt onder meer, dat Deloitte begin januari 2011 alle relevante
verordeningen en deze fractieverantwoording van Gemeentebelangen opvroeg.
Nader beschouwd is het document een
samenvatting van hetgeen ik eerder bekend maakte. Vergelijkt u de verantwoording met dit document. Wat opvalt is, dat op de fractieverantwoording
de datum en de ondertekening ontbreken. Ook is niet aangegeven wie
deze lijst heeft ingevuld. Uit dit document blijkt, dat de
fractieverantwoording is aangeleverd door het team Belastingen en
Financiën.
Op grond hiervan kan de conclusie
worden getrokken dat dit team de fractiedeclaraties bundelde in een
gemeentelijk format.
Op 2 februari 2011 vroeg Deloitte zich
af op grond waarvan in weerwil van artikel 99 van de Gemeentewet er
toch vergoedingen (aan Inge Wiarda) waren uitbetaald. Een week later
kwam het antwoord: we dachten dat …............ Kennelijk was dat
een foutje. Zie ook mijn eerdere toelichting bij de declaraties en
detail.
Nog even later vraagt Deloitte hoe de
controle op de declaraties is uitgevoerd.
Op 13 februari 2011 wordt het antwoord
op deze vraag na overleg met burgemeester Jager vastgesteld.
Kennelijk was er sprake van een gevoelige kwestie.
Op 21 februari 2011 vindt wederhoor
plaats met ambtenaren van de gemeente Westerveld. Omdat de afdeling
Belastingen en Financiën kennelijk de controle deed ligt het voor de
hand dat dit team zich moest verantwoorden. Daarna is het rapport
voor een weerwoord naar de fractie van Gemeentebelangen gestuurd.
Maar liefst drie weken later werd het concept-rapport
vastgesteld.
Terzijde wordt opgemerkt dat – als
alles volgens de regels was verlopen – een fractie er geen drie
weken over hoeft te doen om een dergelijk gevoelige zaak af te doen.
Mijn conclusie luidt dan ook dat de gelegenheid de dief maakt en dat de gang van zaken stilzwijgend door het bestuur van de gemeente Westerveld werd en nog steeds wordt goedgekeurd.
Wordt vervolgd
