In mijn vorige
berichtje stelde ik u in de gelegenheid het begrip “fraude” in
het kader van het strafrecht nader te definiëren.
U kon kiezen uit:
valsheid in geschrifte, diefstal, verduistering, oplichting en bedrog
bij jaarstukken. Het goede antwoord in de casus De Haas/Wiarda is: oplichting.
Nu gebleken is dat
het “openbaar bestuur” frauderen letterlijk actief stilzwijgend toestaat adviseerde de Nationale Ombudsman mij eerder reeds in zijn rapportage
aangifte te doen. Ik heb besloten dit advies ter harte te nemen.
Nadat het openbaar
bestuur het proletarisch winkelen van Jelle de Haas en Inge Wiarda
ten laste van het fractiebudget van Gemeentebelangen Westerveld aan
zijn normen heeft getoetst en accoord bevonden wordt dus thans het openbaar ministerie in
de gelegenheid gesteld om deze kunstgrepen aan haar normen te toetsen
waarbij ik mij niet kan voorstellen dat een officier van justitie een
dergelijke gang van zaken conform de wet acht.
Om dit proces in
gang te zetten heb ik ten overstaan van een verbalisant formeel
aangifte gedaan.
Bij deze aangifte
zijn een groot aantal bijlagen gevoegd om aan te geven dat het
bestuurlijke traject reeds is gevolgd. Ook op grond hiervan moet worden
geconcludeerd, dat integer gedrag van lokale volksvertegenwoordigers
staat of valt met een politieke raadsmeerderheid.
Met deze aangifte
start derhalve het strafrechtelijk opsporingsonderzoek.
Omdat ik ook dit
proces met open vizier wens in te gaan stel ik u in de gelegenheid
van de inhoud van het proces-verbaal van aangifte kennis te
nemen.
Wordt vervolgd.
