Het kan verkeren .............

In mijn vorige bijdrage deed ik u verslag van de volksverlakkerij van de gemeenteraad van Westerveld waarbij het eigenbelang van onze volksvertegenwoordigers een doorslaggevende rol speelt. De toetsing en het oordeel van de commissie van advies voor de bezwaarschriften ten spijt.

Nu de gemeenteraad meent het gelijk aan haar zijde meent te hebben is het moment gekomen om de buitenwacht in staat te stellen de kwaliteit van het raadsbesluit te toetsen.

In deze context heb ik het besluit in brede zin aan de orde gesteld door een E-mailbericht met de volgende tekst te verspreiden:

“Sinds het moment dat een oud-burgemeester van Rotterdam problemen had met het openbaar maken van zijn declaraties is over de openbaarheid van deze bestuurlijke documenten veel gedoe geweest. Tot vandaag de dag toe.  

De gemeenteraad van Westerveld heeft door het nemen van bijgaand besluit het probleem opgelost. Ik beveel u de ontwijking van de Wet WOB op bladzijde 2 na "Beoordeling" gaarne in uw aandacht aan. Ook het verslag van de hoorzitting geeft eenzelfde beeld. Ik heb twee vragen:  

• kunt u deze ontwijking van de wet openbaarheid van bestuur stoppen?
• is dit besluit in strijd met het algemeen belang en strekking en de intentie van de wet of is deze constructie geoorloofd? “

Vandaag ontving ik het antwoord van de minister van BZK. Hij keek niet verder dan zijn neus lang is.

De kwestie is namelijk, dat het Kabinet en de Kamer als wetgevers openbaarheid van bestuur nastreven en dat vervolgens een gemeenteraad door haar gedrag de Archiefwet en de Wet openbaarheid met voeten treedt om toch maar haar eigen declaraties uit het zicht van de burger te houden.
Wanneer bestuurders (ook van zorginstellingen) en volksvertegenwoordigers de werkwijze van de gemeenteraad van Westerveld volgen zijn de gevolgen voorspelbaar. Zeer tot mijn spijt heeft de minister dit niet onderkend.

Ik heb overigens niet de intentie op via de bestuursrechter op de stoel van de wetgever te gaan zitten omdat naar mijn oordeel in deze kwestie niet mijn belang maar het algemeen belang voorop staat.

En dus heb ik de commissie Binnenlandse Zaken van de Tweede Kamer maar een berichtje met als bijlage het antwoord van de minister toegestuurd. Je bent wetgever en controleur van de regering of je bent het niet.

Wordt vervolgd.

Pure volksverlakkerij...........................

Tijdens de laatste raadsvergadering heeft de gemeenteraad Westerveld onder meer een beslissing op mijn bezwaar genomen tegen het geheim houden van de fractiedeclaraties 2014 en de gedragscode volksvertegenwoordigers vastgesteld.

Om het het laatste te beginnen: tussen zeggen en doen ligt een wereld van verschil.

De code bevat onder meer de volgende tekst:

“Het handelen van volksvertegenwoordigers is transparant, zodat een optimale verantwoording mogelijk is en de controlerende organen en burgers volledig zicht hebben in het handelen van volksvertegenwoordigers en hun beweegredenen daarbij.”

Zo op het eerste gezicht ziet een dergelijke tekst er goed uit en zou je mogen verwachten dat de Wet openbaarheid van bestuur ten volle wordt gerespecteerd. 

Echter: veel beloven weinig geven doet een dwaas in vreugde leven! Oftewel pure volksverlakkerij. Wanneer het eigenbelang in het geding weten de raadsfracties niet hoe snel ze de eigen integriteitsregels terzijde moeten leggen. En dat is ook geen wonder. In dergelijke gevallen keurt de slager immers het eigen vlees! En dat geeft geeft geheid politieke problemen! En dat is weer lastig.

Aan de beslissing op mijn bezwaar ging een heldere procedure vooraf.

Mijn bezwaar tegen het niet vrijgeven van de fractiedeclaraties ging vergezeld van de nodige jurisprudentie. Over het tijdstip van de hoorzitting vond geen overleg plaats en dus werd ik genoodzaakt me af te melden. Een verslag van de hoorzitting is wel gemaakt. Voorgaande procedure leidde tot een advies van de bezwarencommissie.

Dit advies was kort en duidelijk: mijn bezwaar was volgens de commissie gegrond en het bestreden besluit zou moeten worden herroepen en de raad zou een nieuw besluit moeten nemen.

En hier kunt u het raadsbesluit lezen.

Het eigenbelang van de raadsfracties woog zwaarder en het advies van de commissie werd werd door de raad terzijde gelegd.  De klok werd teruggedraaid alsof er geen Wet openbaarheid van bestuur bestaat en de declaraties van de raadsleden ten laste van het fractiebudget zijn anders dan in het verleden nu niet langer openbaar.

Het is voor burgers onverteerbaar, dat volksvertegenwoordigers enerzijds voor zichzelf regels vaststellen die de openheid van bestuur moeten bevorderen maar als het echt op aankomt dezelfde regels uit eigenbelang domweg negeren.

En zo krijgt ook de fractiebudget-graaier Jelle de Haas van Gemeentebelangen Westerveld weer alle gelegenheid met de vingers in de fractiesuikerpot te steken. Want overtredingen van de integriteitsregels van de volksvertegenwoordigers: daar gaan de raadsleden zelf over. Daarover wordt met een politieke meerderheid beslist. Niet in het openbaar vanzelfsprekend.

Wordt vervolgd.

Over integriteit gesproken...............

De kogel is tenslotte dan toch door de kerk. Ook de laatste bladzijde van het Deloitte-rapport is boven water. Het kost in maatschappelijk opzicht een paar ton aan pecunia maar daarmee heb je toch de werkgelegenheid van het openbaar bestuur, de ambtenaren, de advocatuur en de rechtelijke macht bevorderd. 

Een poging de gang van zaken toch maar positief te blijven zien......

Om volledig te zijn: hierbij nogmaals de volledige rapportage van Deloitte over graaierij uit de fractiekas van Gemeentebelangen Westerveld door de voorzitter van de tweepersoonsfractie Jelle de Haas en zijn vriendin Inge Wiarda. 

Nu met de aanvulling: de laatste bladzijde.

Kennelijk is de ontwerp-rapportage aan De Haas c.s. aangeboden om hen in de gelegenheid te stellen kennis te nemen van de inhoud en zo nodig van commentaar te voorzien.

Het commentaar van De Haas gaat alleen over de aanleiding van de willens en wetens gepleegde fraude. Voor het overige is alles kennelijk correct verwoord. De rapportage geeft geen uitspraak over de rechtmatigheid van de uitgaven terwijl dezerzijds het college op de hoogte was gesteld van fraude. Ondanks de toezegging van burgemeester Jager is daarover geen duidelijkheid gekomen. Tot zover de betrouwbaarheid van het openbaar bestuur.

Kort en goed: van het gemeentebestuur van Westerveld is ondanks mooie woorden en geschriften geen openheid te verwachten. Getuige de woorden van de VVD-fractievoorzitter in de commissievergadering Fysiek domein en middelen bij de behandeling van de gedragscodes integriteit: “daar hebben we toch al in het presidium over gesproken.......” Met andere woorden: die zaken zijn toch al eerder afgekaart; wat zeurt u nou nog?

Heeft u al iets vernomen over het aantal migranten, vluchtelingen of asielzoekers in Westerveld?

Wedden dat besluitvorming over de aantallen en plaatsen waar ze worden ondergebracht ook al in de achterkamer heeft plaatsgevonden? Mogelijk mag u nog even vanzelfsprekend in een besloten bijeenkomst vertellen wat u daarvan vindt. Maar dat is dan ook alles. En: denkt u serieus te worden genomen?

Wordt vervolgd.

Lachertje .............................

Deze week las ik, dat de gemeenteraad van onze gemeente opnieuw een gedragscode voor collegeleden en raadsleden gaat vaststellen. 

Ik citeer: “De gedragscode bevat, in aanvulling op wettelijke regels, gedragsnormen en regels over procedures die de transparantie van het handelen van politieke ambtsdragers, evenals van de besluitvorming over en de naleving van de normen vergroten.” 

(De Nederlandse taal is echt moeilijk.......)

“Het niet naleven van de gedragscode heeft geen rechtsgevolgen. Er is sprake van zelfbinding. De regels worden in gezamenlijk debat vastgesteld door de politieke ambtsdragers zelf. In dit licht moeten de regels in de code worden gezien.”

“De volksvertegenwoordigers kunnen daarop worden aangesproken en zij dienen zich over de naleving ervan te verantwoorden. Het niet naleven van de gedragscode kan dus wel onderdeel worden van politiek debat en politieke gevolgen hebben.”

Kort en goed: de collegeleden en raadsleden zouden zich aan de regels moeten houden maar als ze dat niet doen heeft dat geen gevolg voor hun aanstelling. En dat kan ook niet want er zijn geen wettelijke bepalingen die daarin voorzien.

In voorkomende gevallen doet een raadsmeerderheid een politieke uitspraak of een kiesvereniging zegt het vertrouwen in het lid van de vereniging op. Landelijke kiesverenigingen hebben bij fraude wat hun imago betreft iets te verliezen. Lokale kiesverenigingen verenigingen in het geheel niet en dus vecht men in voorkomende gevallen elkaar gewoon de tent uit. Maar dat is het dan ook. Daarna nemen zij een glas, doen een plas en alles blijft zoals het was.

Mijn eerste berichtje van 4 februari 2011 was helder en ging over de greep in de fractiekas van Gemeentebelangen Westerveld door de "volksvertegenwoordiger" Jelle de Haas en zijn partner en voormalig gemeenteraadslid Inge Wiarda. We zijn nu 4½ jaar verder na een groot aantal verzoeken op basis van de Wet openbaarheid van bestuur, ingebrekestellingen, bezwaarschriften, beroepschriften bij rechtbanken tot aan de Raad van State en de Nationale Ombudsman toe. En niet te vergeten ook meer dan € 200.000 maatschappelijk kosten verder. En nog zijn alle documenten niet boven tafel.

Ook in 2011 bestond er al een gedragscode. Transparantie in het handelen van politieke ambtsdragers in Westerveld is dus een utopie. Het gemeentebestuur in Westerveld is een besloten club waarbij men elkaar de hand boven het hoofd houdt. Een gedragscode kan dat niet verhelpen. Een cultuuromslag wel. Om dit te bewerkstelligen is vertrek van politieke fossielen als Jelle de Haas strikt noodzakelijk. Maar eigen belang eerst nietwaar?

De gedragscode zal zo schat ik in weer met veel tam-tam worden gepubliceerd om de indruk te wekken dat alles nu echt goed is geregeld. Intussen knijpt men de kat in de donkere achterkamer van het presidium en lacht zich een hoedje. En om de beeldvorming te completeren blijft men zich zorgen maken over de afstand tussen burgers en de politiek. En dat is voor mij een lachertje.........

Wordt vervolgd.

Gemeenteraad Westerveld: strikt vertrouwelijk......

Op 18 juni 2015 ontving ik een besluit op een WOB-verzoek de declaraties van de gemeenteraadsfracties openbaar te maken die ten laste van het fractiebudget 2014 waren gebracht.

Het besluit luidde, dat deze afschriften niet “onder het gemeentebestuur berusten” omdat deze na controle door de gemeentelijke controller en een externe accountant aan de raadsfracties waren teruggegeven. Kortom: we hebben ze niet meer en dus kunnen we ze niet openbaar maken. Ik maakte daar op 8 juli 2015 in deze blog reeds melding van. U kunt e.e.a. daar nog eens nalezen.

Anders dan in de afgelopen jaren dus geen openheid van zaken zoals in andere gemeenten steeds meer opgeld doet. En dat is logisch: de gemeente Westerveld is zoals eerder gesteld geen openbare maar een besloten club.

En dus zat er wederom niets anders op dan een bezwaarschrift te dichten waarin allereerst de manipulatie van de fractiedeclaraties via de griffier aan de orde is gekomen. Als dit juridisch door de beugel kan, dan kan er méér en kunnen verduisterde betalingen simpelweg worden gemaskeerd door de rekeningen na betaling gewoon terug te geven. Volgens de Archiefwet echter moeten boekhoudkundige bescheiden tenminste 7 jaar te worden bewaard en dat is logisch: het gaat om uw en mijn belastingcenten.

Deze week kwam het verweer van de gemeenteraad tegen het bezwaar.

Wat de inhoud betreft is het niet zozeer interessant wat er wel in staat maar vooral wat er NIET in voorkomt.

Over het argument dat de griffier de declaraties formeel had moeten doorsturen naar de gemeenteraad omdat de raad daarover een besluit moet nemen wordt niet ingegaan.

Bladzijde 3 van het verweer betreft in hoofdzaak de rekeningafschriften van de fracties.

Het verweer bevat wederom manipulaties: “raadsfracties, die een onderdeel vormen van privaatrechtelijke rechtspersonen, te weten partijverenigingen.” 

Dat is natuurlijk geenszins het geval. Correct is: raadsfracties bestaan uit gekozen personen, die op persoonlijke basis lid zijn van kiesverenigingen teneinde op een kieslijst te kunnen worden geplaatst.

Op de stelling in mijn bezwaarschrift onder 6. wordt in het geheel niet in gegaan.

Van de gemeenteraad mag worden verwacht dat het al het redelijkerwijs mogelijk doet om de declaraties alsnog te achterhalen. Nu de documenten kennelijk aan de raadsfracties zijn teruggegeven dient naar mijn oordeel op grond van de hiervoor vermelde jurisprudentie de gemeenteraad derhalve al het mogelijke te doen deze documenten alsnog te achterhalen.

Het is aan de raad dit rechtens aannemelijk te maken.

Staatssecretaris Dekker was vandaag de volgende mening toegedaan:
"Als het gaat om de besteding van belastinggeld, moet je naar buiten gewoon laten zien dat het op een nette manier wordt besteed.” Waarvan akte.

We gaan zien hoe lang dit gespartel nog voort duurt.

Wordt vervolgd.

Gemeenteraad Westerveld: het Shakespeare Theater Diever

In mijn voorgaande bijdrage berichtte ik u allen omtrent de uitspraak van de Raad van State over mijn pogingen om meer dan 4 jaar en ca. € 200.000,- aan kosten te laste van de belastingbetaler om uiteindelijk ook de laatste bladzijde van het Deloitte-rapport over het handelen van het eminente graai-raadslid Jelle de Haas en zijn partner Inge Wiarda over beider greep in de fractiekas in handen te krijgen.

Dat mag natuurlijk niet maar (als je niet weet dat dat niet mag) zijn er altijd nog de collega's die in de presidium-achterkamer in stilte foei roepen en de kwestie onder het motto :
“Wat niet weet dat niet deert” onder het tapijt schoffelen.

En wanneer een burger over zijn behandeling zich bij de gemeenteraad beklaagd en bij zijn klacht gesteund wordt door de Nationale Ombudsman door dit rapport wordt ondanks een dappere poging tijdens een commissie vergadering van het PvdA-raadslid Henk Siebering het rapport reeds in mei 2015 door de voorzitter Jelle de Haas !!! (ja dezelfde) naar de presidium-achterkamer in een diepe lade gedirigeerd. En de raad laat het gebeuren. Ook nooit meer wat van gehoord of het zou de poging van een mediator moeten zijn om met de gemeenteraad tot een vergelijk te komen.

Zijn opdrachtbeschrijving luidde onder meer:

 
“Gedurende langere tijd bestaat er een conflict tussen het bestuur van de gemeente Westerveld en de heer Vogelzang, inwoner van de gemeente. De gemeente heeft de intentie om het conflict door middel van mediation bespreekbaar te maken en mogelijk tot een oplossing te komen.

Zeker nu de Nationale Ombudsman ook heeft geadviseerd om mediation te benutten om het conflict op te lossen.”

Let wel: "heeft de intentie" en: "bespreekbaar maken". Lees: pure manipulatie.
Zo is er geen sprake van een confict maar van jarenlange obstructie door de gemeenteraad bij de uitvoering van wettelijke voorschriften waarbij de raad bij herhaling door de bestuursrechters in het ongelijk is gesteld.
Daarbij komt, dat de Nationale Ombudsman niet adviseerde mediation te benutten om het conflict op te lossen. In plaats daarvan stelde de Ombudsman, dat de gemeenteraad de bepalingen van de Gemeentewet heeft overtreden. Een dergelijke subtiele manipulatie van de "feiten" is het gevolg van de heersende doofpot(bestuurs)cultuur. Gesprekken daarover zullen gelet op de gang van zaken in het verleden en de toekomst niet leiden tot oplossingen.

Op 24 juni j.l. zond ik dit WOB-verzoek om ook de laatste bladzijde – de wederhoorrapportage – van het rapport van bevindingen dat Deloitte over de graaierij van De Haas c.s. boven water te krijgen. Het rapport is kennelijk voor publicatie aan De Haas en Wiarda aangeboden met de vraag: “wat vinden jullie ervan?” De verdediging van beide "volksvertegenwoordigers" zullen we voorlopig niet kunnen vernemen. Waarom eigenlijk niet. Deugt deze niet?

Vandaag ontving ik op het WOB-verzoek een negatief besluit.

Probeert u de cijferbrij op bladzijde 2 maar eens te ontcijferen. Het antwoord is kort en goed hetzelfde als eerder: U heeft natuurlijk 4 jaar geleden wel om het complete rapport gevraagd maar u heeft eerder geen bezwaar gemaakt dat we u die bladzijde niet gaven en nu is het te laat: u krijgt hem mooi niet. Dit is politiek van een ongekend kleuterschoolniveau en allure.

Maar er zijn meer wegen die naar Rome leiden.....

Wordt vervolgd.

De Raad van State

Gisteren ontving ik de mededeling van de Raad van State dat uitspraak is gedaan in mijn hoger beroep tegen de gemeenteraad in de kwestie van het openbaar maken van de fraude-rapportage van Deloitte door het gemeenteraadslid Jelle de Haas en het ex-raadslid Inge Wiarda. Daarbij werd tevens aangegeven dat de procedure daarmee is beëindigd.

Van de uitspraak kunt u hier kennisnemen en aldus is recht gedaan.

De kwestie werd op 10 december 2011 aanhangig gemaakt met het verzoek de bevindingen van Deloitte Bijzonder Opsporingsonderzoek en Integriteitsadvies naar de graaierij van De Haas c.s. in het fractiebudget van Gemeentebelangen openbaar te maken.

Het heeft tijd en moeite gekost om het openbaar maken van de resultaten van het onderzoek te bewerkstelligen. Om niet te spreken van de directe en indirecte kosten die de procedure tot nu toe met zich mee heeft gebracht.

Eén van de reacties op mij berichtjes was van iemand die stelde, dat “uw onderzoek nu ongeveer meer kost dan alle subsidie voor de sport en evenveel als alle extra's voor mensen uit de bijstand.” En mogelijk heeft de schrijver daarin gelijk. Nog een gratis advies: vraag ook eens naar de kosten die in het dossier Jissink zijn en nog steeds worden gemaakt. U zult er versteld van staan.

Het voorgaande kan mij echter niet worden aangerekend omdat er voor de burgers van dit land een wettelijk recht bestaat – de Wet openbaarheid van bestuur – op de verstrekking van bestuurlijke documenten.

De voortdurende weigering van de gemeenteraad de Deloitte-rapportage volledig openbaar te maken heeft er voor gezorgd dat de kosten torenhoog zijn opgelopen.

Ware het rapport in 2011 in de openbaarheid gebracht zouden de kosten te verwaarlozen zijn geweest. Het is dus het gevoerde beleid van de raad i.c. de bescherming van de fraudeurs die voor de extra kosten heeft gezorgd. Zelfs een rapportage van de Nationale Ombudsman heeft daarin geen verandering kunnen brengen.

En er komt nog geen einde aan.

Onder punt 5 van de uitspraak van de Raad van State kunt u lezen dat de raad opdracht kreeg de hoofdstukken 5 en 6 van het rapport openbaar te maken. En dat is correct gebeurd.

De raad kreeg geen opdracht ook de blz. 22 – een bijlage met de wederhoorrapportage – openbaar te maken. En dus was mijn beroep ongegrond.

Er zit dus weinig anders op dan opnieuw een WOB-verzoek te doen om ook het laatste stukje van de Deloitte-rapportage in de openbaarheid te kunnen brengen.

En analoog naar het verleden zullen opnieuw de bezwarencommissie, de gemeenteraad, de rechtbank en de Raad van State hun licht over mijn verzoek ook de laatste bladzijde van het Deloitte-rapport openbaar te maken zullen moeten laten schijnen.

Dat deze gang van zaken volstrekt contraproductief is behoeft geen uitleg.

Dat deze gang van zaken opnieuw directe en indirecte kosten met zich meebrengt ook niet.

Wordt vervolgd.

"Tom Poes, verzin een list!"

Een aanvullende bijdrage over de geloofwaardigheid en het rechtsgevoel van burgemeester Jager.

Ook de gemeenteraadsleden van Westerveld hebben mogelijk wel eens kennis gemaakt met het geesteskind van Maarten Tooner: Ollie B. Bommel. Wanneer het water het duo Tom Poes en Ollie B. Bommel tot de lippen steeg riep de laatste steeds: “Verzin toch een list”

Anders dan in de Provincie Limburg waar men onlangs besloot toch maar geen censuur op de openbaarheid van de declaraties van bestuurders toe te passen besloot burgemeester Jager van Westerveld kort geleden tot een list om de inhoud van de declaraties van de raadsfracties toch maar onder de pet te houden.

Begin april 2014 verzocht ik de gemeenteraad op grond van de Wet openbaarheid van bestuur om afschriften van alle declaraties die door de raadsfracties ten lasten van het fractiebudget 2014 waren gebracht.

Sinds de bonnetjes-affaire van burgemeester Peper van Rotterdam staat vast, dat deze “bonnetjes” bestuurlijke documenten zijn waarop de WOB van toepassing is. In Limburg begrijpen ze dat.
De gemeenteraad van Rotterdam ook. Die gaat alle uitgaven van de gemeente  - inclusief de declaraties van raadsleden - online zetten.  Public servants ten top!

Maar kennelijk zitten er tussen de bonnetjes in Westerveld een aantal waarover op zijn minst discussie mogelijk is en dus is de trukendoos uit de kast gehaald.

Onlangs ontving ik het besluit over mijn WOB-verzoek van burgemeester Jager:

“Afschriften van de declaraties die ten laste van het fractiebudget 2014 zijn gebracht, berusten niet onder het gemeentebestuur. De raadsfractie overhandigen hun declaraties vaak persoonlijk aan de raadsgriffie. …........ De stukken worden na vaststelling door de raad geretourneerd aan de fractie. Ook in dit geval in dat gebeurd. De betreffende stukken berusten derhalve thans niet meer onder de gemeenteraad”.

En dus: wat de raad niet (meer) heeft kan de raad niet in de openbaarheid brengen.

Dit beleid opent ongekende mogelijkheden!

De belangrijkste taak van de griffie is het adviseren en logistiek ondersteunen van de gemeenteraad en zijn raadscommissies. In ontvangst nemen is derhalve slechts logistieke ondersteuning van de gemeenteraad met dit verschil, dat deze bestuurlijke documenten bij binnenkomst niet in het postregistratiesysteem worden vermeld.

En dus bestaan ze formeel niet. Dat de Archiefwet en de selectielijst voor archiefbescheiden van gemeentelijke en intergemeentelijke organen iets anders voorschrijven levert slechts een overtreding op. Een kniesoor die daarop let. Burgemeester Jager in elk geval niet.

En dus buigen de controller en de accountant zich in de achterkamer over bestuurlijke documenten in de vorm van gedeclareerde bonnetjes en geven uiteindelijk een goedkeurende verklaring af. Geen haan die er naar kraait.

En nu dit precedent er toch ligt: schaf het postregistratiesysteem af en stuur alle ingekomen post retour afzender. Of misschien toch alleen de declaraties van de raadsfracties? Of ook andere stukken?

Het zal een enorme besparing op de kosten opleveren!

Conclusie: openbaar bestuur in Westerveld is en blijft een besloten club.

Wordt vervolgd.

De geloofwaardigheid van burgemeester Jager

In een reactie voor rtvDrenthe op de aangifte wegens oplichting door Jelle de Haas en Inge Wiarda laat burgemeester Jager weten, dat er geen bewijs is dat er opzettelijk is gefraudeerd. Wel was er volgens het onderzoeksrapport van Deloitte sprake van een aantal foute declaraties.

Het onderzoeksrapport van Deloitte is overigens nog steeds niet geheel openbaar.

Op 30 juni a.s. zal de Raad van State zich over de vraag buigen of ook de laatste bladzijde – die het weerwoord van De Haas en Wiarda bevat – openbaar moet worden gemaakt. Het strafrechtelijk rechercheteam zal ook wel nieuwsgierig zijn.

Volgens de wet WOB zijn alle overheidsdocumenten openbaar behoudens een aantal dat expliciet is benoemd. Mijn verzoek tot openbaarmaking van het Deloitte-rapport is gedateerd op 10 december 2011.

We zijn nu 3½ jaar verder en nog moet de Raad van State er aan te pas komen om de wettelijk voorgeschreven openbaarheid af te dwingen.

De procedure lijkt een beetje op de gang van zaken bij een andere besloten club: de FIFA.

Ook daar is getracht alles onder de zoden te houden totdat het strafrecht het recht letterlijk in eigen hand nam.

Wat nu te denken van de geloofwaardigheid van burgemeester Jager?

Hij weigert een onderzoeksrapport geheel openbaar te maken en geeft opnieuw zijn visie op de inhoud weer. Het burgemeestersambt en een administratieve functie bij het openbaar ministerie zijn geen garanties voor de juistheid van zijn stelling. Daarbij spelen andere belangen een rol. Die van de raadsleden in het algemeen en die van De Haas in het bijzonder.

Het ziet ernaar uit dat ook hier sprake is van belangenverstrengeling. Het heeft er in ieder geval de schijn van. Er is aangifte wegens oplichting gedaan tegen het lid van de gemeenteraad De Haas en het openbaar bestuur in Westerveld doet of zijn neus bloedt. Dat levert de schijn van belangenverstrengeling op. 

Vraag maar aan Jan van Dale........................

Die weet er alles van. De Haas trouwens ook.

De Staatscourant 83A van vrijdag 28 april 2006 maakt melding van het toekennen van een Koninklijke onderscheiding aan J.IJ.A. de Haas, gemeenteraadslid van Westerveld wonende te Dwingeloo (gem. Westerveld). Ook na 2006 is De Haas jarenlang raadslid gebleven.

Hij had dus kunnen weten dat het fractiebudget voor andere uitgaven dan fractiekosten taboe was. Tenzij je opzettelijk van de geboden mogelijkheden gebruik maakt.

Burgemeester Jager kan natuurlijk met goed fatsoen ook na 3½ jaar niet van mening veranderen. Daarvoor is heeft het proces te veel gekost en komt zijn geloofwaardigeheid in het geding.

Wordt vervolgd.

Aangifte van oplichting door De Haas en Wiarda

In mijn vorige berichtje stelde ik u in de gelegenheid het begrip “fraude” in het kader van het strafrecht nader te definiëren.

U kon kiezen uit: valsheid in geschrifte, diefstal, verduistering, oplichting en bedrog bij jaarstukken.  Het goede antwoord in de casus De Haas/Wiarda is: oplichting.

Nu gebleken is dat het “openbaar bestuur” frauderen letterlijk actief stilzwijgend toestaat adviseerde de Nationale Ombudsman mij eerder reeds in zijn rapportage aangifte te doen. Ik heb besloten dit advies ter harte te nemen.

Nadat het openbaar bestuur het proletarisch winkelen van Jelle de Haas en Inge Wiarda ten laste van het fractiebudget van Gemeentebelangen Westerveld aan zijn normen heeft getoetst en accoord bevonden wordt dus thans het openbaar ministerie in de gelegenheid gesteld om deze kunstgrepen aan haar normen te toetsen waarbij ik mij niet kan voorstellen dat een officier van justitie een dergelijke gang van zaken conform de wet acht.

Om dit proces in gang te zetten heb ik ten overstaan van een verbalisant formeel aangifte gedaan.

Bij deze aangifte zijn een groot aantal bijlagen gevoegd om aan te geven dat het bestuurlijke traject reeds is gevolgd. Ook op grond hiervan moet worden geconcludeerd, dat integer gedrag van lokale volksvertegenwoordigers staat of valt met een politieke raadsmeerderheid.

Met deze aangifte start derhalve het strafrechtelijk opsporingsonderzoek.

Omdat ik ook dit proces met open vizier wens in te gaan stel ik u in de gelegenheid van de inhoud van het proces-verbaal van aangifte kennis te nemen.

Wordt vervolgd.

Het strafrecht

Omdat een meerderheid van de gemeenteraad onder aanvoering van zijn voorzitter de gang van zaken rond het raadslid Jelle de Haas en zijn vriendinnetje Inge Wiarda over de besteding van het fractiebudget van Gemeentebelangen Westerveld in de bestuurlijke doofpot wenste te stoppen werden tot nu toe vele procedures gevoerd. Dit toedekken van het volstrekt foute gedrag van De Haas en Wiarda mocht overigens best een paar (belasting)centen kosten. Naar ik schat tot op dit moment ongeveer € 175.000,- . En de teller loopt nog wel even.

Wanneer u "declaratiefraude" als internet-zoekargument gebruikt wordt duidelijk, dat deze vorm van fraude vooral in bestuurskringen en bij zorginstellingen mode is geworden. Voorbeelden te over.

Mijn conclusie luidt vooralsnog, dat geen enkel bestuursorgaan in dit land kennelijk bereid is tot het uitoefenen van toezicht of zelfs maar een mening heeft over hetgeen is voorgevallen. Het waarom laat ik gaarne aan uw fantasie over waarbij u dient te bedenken dat gang van zaken in de gemeente Westerveld aan de orde is en niet de gemeente Bonaire.

Nu de bestuurlijke weg letterlijk doodloopt - en frauderen bestuurlijk dus stilzwijgend wordt toegestaan - adviseerde de Nationale Ombudsman mij in zijn rapport aangifte te doen.

En dat is nog niet zo simpel want het strafrecht kent het begrip “fraude” niet.

Maar “fraude” zoals een ieder dit begrip interpreteert kan onder de volgende artikelen van het Wetboek van strafrecht vallen:

• Valsheid in geschrifte (art. 225 sr)
• Diefstal (art. 310 sr)
• Verduistering (art. 321 sr)
• Oplichting (art. 326 sr)
• Bedrog bij jaarstukken. (art. 336 sr)

Reeds in 2010 vroeg ik met deze brief het college van B&W aangifte te doen en voegde daar een geanalyseerd declaratieoverzicht en een toelichting bij.

Welk artikel /artikelen van het wetboek van strafrecht is/zijn naar uw inschatting toepasselijk?

Wordt vervolgd.

Openbaar bestuur: strikt besloten!

U zult zich ongetwijfeld herinneren dat ik op 9 januari 2015 deze brief aan onze Koning stuurde.

De brief ging inhoudelijk over de gedragingen van burgemeester Jager die alle mogelijke moeite deed en doet het proletarisch winkelen van Jelle de Haas en Inge Wiarda uit het fractiebudget van Gemeentebelangen uit de publiciteit te houden.

Vanzelfsprekend heeft de minister van BZK ruim de tijd genomen om de honneurs voor onze Koning waar te nemen en na slechts 4 maanden de brief volstrekt ondermaats te beantwoorden. Daarbij wordt een oordeel over de doofpot-actie van de burgemeester vakkundig vermeden.

Eens stelde van wijlen oud-minister van BZK Dales: “Een beetje integriteit bestaat niet” maar die tijden zijn geweest. Vandaag de dag is volgens de Vereniging Nederlandse Gemeenten “integriteit een onderwerp dat leeft en mee beweegt met onze normen en waarden.” Het kan dus alle kanten uit. Afhankelijk van de politieke waan van de dag.

Integriteitsschendingen en zelfs de schijn van belangenverstrengeling bestaan gewoonweg niet tenzij er een inhoudelijk politiek besluit wordt genomen dat er wel sprake van is. Zoals destijds bij Jan van Dalen van Progressief Westerveld waarbij de gemeenteraad zelfs een motie aannam.

Beste mensen, dat was toen en schone schijn. Kort daarna heeft men een doofpot in de raadszaal gezet. Dat was kennelijk beter want na onderzoek bleek dat Van Dalen geen blaam trof.

Voor de volledigheid: hierbij het antwoord van de minister. Hij is van oordeel, dat het niet aan hem is een oordeel te vellen. Ook de commissaris van de koning in Drenthe hield de boot al eerder af zodat de gemeenteraden zonder welke vorm van toezicht dan ook vrijelijk hun gang kunnen gaan.

Zo publiceerde Binnenlands Bestuur onlangs een intervieuw met een oud-burgemeester die stelde, dat iedere gemeente een integriteitscode dient te hebben, maar dat iedereen kan die code ongestraft schenden. Een beetje zoals in Zuid-Amerika dus. Of de gemeente Bonaire. Het mag niet, maar als je je kaken maar stijf op elkaar houdt geen haan die ervoor kraait.

Voor de publieke tribune worden mooie woorden gesproken, maar feitelijk is de gemeenteraad van Westerveld een strikt besloten toneelclub die als er intern fraude wordt gepleegd bij meerderheid van stemmen in de achterkamer haar eigen vlees keurt. En in dit geval dus De Haas en Wiarda in bescherming neemt. De politieke achterkamer blijkt een machtig fenomeen.

Tenslotte blijkt dus dat men met behulp van een minister van BZK, commissaris van de Koning en een doofpot in bestuurlijk opzicht straffeloos belangen kan verstrengelen en fraude kan plegen. Er blijft dus maar één ander proces over: de strafrechtelijke kant van de kwestie................

Wordt vervolgd.

De lakeien van de gemeenteraad

In Nederland is persvrijheid.

Misschien is het beter te spreken over “de vrijheid van meningsuiting”.

Noodzakelijk voor het handhaven van ons democratisch bestel wordt wel geopperd, want zonder informatie en zonder gefundeerde opinies is de democratie gelijk een vlag op een modderschuit. Journalisten spelen dus een cruciale rol in het functioneren van de democratie.

In mijn vorige berichtje maakte ik u deelgenoot van de inhoud van een rapport van de Nationale Ombudsman over de manier waarop de gemeenteraad van Westerveld in de achterkamer besluiten neemt en die vervolgens als rechtsgeldige raadsbesluiten presenteert.

Zo op het eerste gezicht zou men toch zeggen dat een transparante en controleerbare besluitvorming van een gemeenteraad in democratisch opzicht een groot goed is omdat dit direct van invloed is op de rechtszekerheid van burgers.

Een gewaarschuwd mens telt voor twee maar niet in Westerveld. Daar hangt men democratische luiheid en falen beslist niet aan de grote klok!

Op blz. 12 van de rapportage spreekt de ombudsman uit, dat er sprake is van geen raadsbesluit in formele zin en dat een dergelijke gedraging als onbehoorlijk dient te worden aangemerkt.

Het rapport is naar de burgemeester, het college van B&W en de gemeenteraad van Westerveld gestuurd. Dat is al weer een maand gelden.

Kort nadat ik het rapport ontving heb ik het aan de redacties van rtvDrenthe, het Dagblad van het Noorden en de Mepper Courant doen toekomen. Kort geleden deed ik bij een aantal van de ontvangers navraag want ik zou mogelijk een persbericht over het rapport gemist kunnen hebben.

Niemand hoorde er over, want ook de pers zweeg als het graf.

De persvrijheid slijt als je hem niet gebruikt wordt wel gezegd. Ook in deze kwestie.

Een verstrengeling van belangen is ook in de journalistiek kennelijk een kwestie van integriteit.

Wordt vervolgd.

Het rapport van de Nationale Ombudsman

De overheid is soms taai en onverzettelijk. Ook in onze gemeente Westerveld.

Het duurt soms (heel) lang voordat er een niet-politiek oordeel kan worden gegeven over de handelwijze van het openbaar bestuur.

Integriteit bestaat immers ondanks alle beeldvorming daarover alleen als een politieke meerderheid eveneens vindt dat een handeling al dan niet integer is?

Een doofpotcultuur zoals die ook in Westerveld aan de orde is.

Aanleiding voor de klacht destijds was de graaimentaliteit van het raadslid Jelle de Haas en zijn vriendinnetje Inge Wiarda: ze hadden zo hun eigen opvattingen over de besteding van het fractiebudget van Gemeentebelangen Westerveld en handelden daar ook naar. Wie appelen vaart die appelen eet. Zo komt Jan Splinter door de winter nietwaar?

Omdat een meerderheid van de gemeenteraad onder aanvoering van zijn voorzitter de gang van zaken in de doofpot wenste te stoppen werden vele procedures gevoerd.

Het toedekken van het foute gedrag van De Haas en Wiarda mocht overigens best een paar centen kosten. Naar ik schat tot op dit moment ongeveer € 150.000,- Dat deze kosten feitelijk moreel en maatschappelijk verwerpelijk en onverantwoord zijn doet er volgens de raad nu even niet toe. De doofpot wordt belangrijker geacht.

Eén van de procedures die dezerzijds zijn aangespannen betreft een WOB-verzoek om een afschrift van een raadsbesluit waarbij de raad besloot mijn klacht niet in behandeling te nemen.

Het “raadsbesluit” bleek via E-mailcorrespondentie tot stand te zijn gekomen omdat de leden van de raad het te veel moeite vonden voor een door de wet gedragen besluit bijeen te komen. Dat zegt alles over de bestuurscultuur: gemakzuchtig en onverantwoordelijk.

U kunt het rapport van de Nationale Ombudsman door op deze link te klikken inzien en/of te downloaden en uw eigen mening vormen. Bij de rapportage behoort een bijlage met relevante literatuur en wet- en regelgeving.

De conclusie van de ombudsman is helder: de handelwijze van de gemeenteraad van Westerveld deugt van geen kanten.

Wordt vervolgd.

Gemeenteraad Westerveld: kleuterachtig.....

Op 3 maart a.s. komt de gemeenteraad in onze prachtige gemeente weer bij elkaar om voor zijn publiek een nieuwe voorstelling te geven. U heeft op de website van de gemeente natuurlijk al gezien dat het weerwoord van de raad op de bevindingen van het onderzoek van de Nationale ombudsman op de agenda staat.

Om uw geheugen even op te frissen: het gaat in deze om een klacht dezerzijds over de weigering van het openbaar bestuur aangifte te doen bij het Openbaar Ministerie wegens gesjoemel met de besteding van het fractiebudget door de “fractievoorzitter” van Gemeentebelangen Jelle de Haas en zijn vriendinnetje Inge Wiarda. Dat sjoemelen met belastinggeld is de laatste tijd overigens echt in de mode geraakt.

Tussen twee haakjes: Inge Wiarda en haar dochter zijn op dit moment bestuursleden van de Stichting Kleding en speelgoedbank Westerveld met een prachtige website waaruit passie spreekt. Maar het spreekwoord zegt: 

Als de vos de passie preekt........................... maar dit terzijde.

Ook staat het verweerschrift van de raad op de agenda met betrekking tot het beroep dat ik indiende tegen het besluit van de raad waarin men niet besloot de wederhoorrapportage bij het Deloitte-rapport over de fraude met het fractiebudget van Gemeentebelangen (ook De Haas en Wiarda) openbaar te maken. De Haas en Wiarda hebben overigens tot nu toe nooit hun mening over de gang van zaken openbaar gemaakt en hun verdediging aan de gemeenteraad overgelaten op kosten van de belastingbetaler. Een boel beetjes laf …....

Het verweer van de gemeenteraad is simpel: u heeft bij herhaling natuurlijk wel gevraagd om het complete Deloitte-rapport met de bijlagen openbaar te maken maar u heeft niet specifiek naar bladzijde 22/22 (de wederhoorrapportage) gevraagd en de rechtbank en de Raad van State hebben ons niet opgedragen die bladzijde te verstrekken. En dus is die bladzijde niet openbaar!

Een domme redenering omdat de Raad van State geen opdrachtgever is maar beoordeelt of de raad aan de wettelijke bepalingen heeft voldaan! De Raad van State heeft de raad opgedragen een nieuwe beslissing op bezwaar te nemen en daarbij de raad een overweging meegegeven. Het was aan de raadsleden een nieuwe beslissing op bezwaar te nemen en daarbij hun eigen afwegingen te maken.

Het verweerschrift stelt, dat de raad zou hebben besloten blz. 22/22 niet te verstrekken.

Een feitelijk besluit met weigeringsgrond waartegen bezwaar kan worden aangetekend ontbreekt echter. Conclusie vooralsnog: kennelijk weer een raadsbesluit dat niet in een document is vastgelegd. Een WOB-verzoekje is overigens op deze manier een fluitje van een cent.

Eén van de algemene beginselen van behoorlijk bestuur is het principe, dat het bestuur al datgene nalaat wat de burger zou kunnen verhinderen zijn standpunt tot gelding te brengen. De overheid mag de burger niet de mogelijkheid ontnemen om voor zijn belangen en rechten op te komen.

Dit proces vergroot slechts het vermogen van de advocaat van de gemeente: 4 bladzijden verweer en een zitting van de Raad van State in het vooruitzicht. Kennelijk Is er niemand in de raad die zijn gezonde verstand gebruikt en voorstelt: maak bladzijde 22/22 ook openbaar en vooruit het de geit en de Sebregt krielkippen?

Vooralsnog blijft het verweer van Jelle de Haas en Inge Wiarda geheim. Het zal wel niet deugen. Een andere reden kan ik niet bedenken.

Wordt vervolgd.

Burgemeester Jager – een gebed zonder eind

Op 20 december 2014 gaf ik u in deze berichtenreeks mijn visie op de integriteit van de burgemeester van Westerveld. In de dagen die volgden kwam ik tot de slotsom, dat de Koning i.c. de minister van BZK een grote verantwoordelijkheid draagt ten aanzien van burgemeestersbenoemingen. 
En zo geschiedde het, dat ik de Koning deze brief deed toekomen.

Doende met een bezwaarschrift tegen een besluit van burgemeester Jager op een WOB-verzoek dezerzijds bleek, dat de beschermengelen van Jelle de Haas en Inge Wiarda nog steeds boven hun hoofden zweven. Nog steeds wordt door alle betrokkenen al het mogelijke gedaan om de fraude met fractiegeld i.c. belastinggeld uit de openbaarheid te houden. Arrogant, dom en vooral hardleers.

Zelfs door de gemeenteraad vastgestelde verordeningen worden met voeten getreden om toch maar vooral het volledige Deloitte-rapport uit de openbaarheid te houden. Dit blijkt uit het volgende.

In de raadsvergadering van 16 december 2014 besloot de gemeenteraad van Westerveld conform dit voorstel. Ik wijs u hierbij speciaal op punt 8. van het raadsvoorstel waarbij de concept-beschikking en de bijlagen alleen voor raadsleden ter inzage zijn gelegd.

Conform artikel 2 lid c is de voorzitter i.c. burgemeester Jager belast met de naleving van het reglement van orde. Artikel 13 lid 1 schrijft voor, dat raadsstukken voor een ieder ter inzage dienen te worden gelegd.

Door de ter inzage legging te beperken tot raadsleden is aan dit voorschrift van de raad niet voldaan. Daarnaast schrijft artikel 14 lid 3 voor, dat de voorlopige agenda en de bijbehorende stukken op de website van de gemeente dienen te worden geplaatst. Ook aan dit voorschrift is niet voldaan. Burgers en de media zijn derhalve tot op de dag in het ongewisse gebleven over hetgeen feitelijk is besloten. Kennelijk was dat ook de bedoeling.

De verantwoordelijkheid daarvoor ligt ook hiervoor bij de burgemeester, die al het mogelijke heeft gedaan en nog steeds doet het foute gedrag van de raadsleden en de ambtelijke staf uit de openbaarheid te houden.

Voorts is geenszins aannemelijk dat de burgemeester, de raadsgriffier, het presidium en de overige raadsleden niet hebben geweten van de overtreding van voornoemde regels van een reglement dat zij nog geen jaar geleden op 16 juli 2014 vaststelden.

Ik acht ook – gelet op artikel 2 lid 2c van het Reglement van orde – de burgemeester hiervoor primair verantwoordelijk . Kennelijk is het fenomeen “damagecontrol” nog steeds aan de orde.

De burgemeester heeft opnieuw en recentelijk aangetoond dat hij door meerdere belangen te dienen slechts als beschermer van foute raadsleden optreedt in plaats van een door de Kroon benoemde ambtsdrager te handelen en daarbij de nodige afstand tot de lokale politiek te bewaren.

Wordt vervolgd.

De Nationale ombudsman

Twee jaar geleden diende ik een klacht in bij de gemeenteraad over de manier waarop met mijn verzoek tot het doen van aangifte tegen Jelle de Haas en Inge Wiarda wegens fraude met gemeenschapsgeld was omgegaan.

Aan de weigering tot het doen van aangifte werd toegevoegd: als u het hiermee niet eens bent kunt u een verzoek indienen bij de Nationale ombudsman.

Om toch de deksel van de raadsdoofpot te kunnen halen (u weet wel, het virtuele kunstwerk dat in de hoek van de raadszaal staat) richtte ik een verzoek met bijlagen tot dit instituut.

Onlangs ontving ik het concept-resultaat van het ingestelde onderzoek: de bevindingen.

Desgevraagd heb ik zojuist mijn kanttekeningen en aanvullingen aan de ombudsman doen toekomen.

Het eindrapport is openbaar en komt op de website: www.nationaleombudsman.nl te staan.

Wordt vervolgd.

Uitzending gemist?

Kort geleden trof ik deze ingezonden brief aan op de agenda van de raadscommissie Fysiek domein en middelen van onze gemeente Westerveld. 

Omdat het betreffende agendapunt inmiddels van de agenda is verdwenen heb ik het genoegen u alsnog deelgenoot te maken van de inhoud.

Voorts kan ik geruststellen. Zelfs een vonnis van de Raad van State  maakt op de gemeenteraad geen enkele indruk. En ze namen een glas ........................

Wordt vervolgd.

De integriteit van Jelle de Haas en Inge Wiarda

Onlangs kwam de gemeenteraad uit de kast. Gedwongen door een uitspraak van de Raad van State werden de bevindingen van het onderzoeksbureau Deloitte naar de handelwijze van de graairaadsleden Jelle de Haas en Inge Wiarda aan de openbaarheid prijs gegeven.

U kunt er hier kennis van nemen.

Daarbij past in de eerste plaats de volgende kanttekening.

In mijn WOB-verzoek van 10 december 2011 staat helder, dat ik graag een afschrift zou ontvangen van de rapportage van het onderzoek met inbegrip van alle bijbehorende documenten.

Uit de voetnoot op blz. 12/22 blijkt, dat bij deze rapportage de volledige wederhoorreactie als bijlage was gevoegd. En die is niet ontvangen. Maar ook niet geweigerd. En dus zal de Raad van State moeten worden gevraagd de gemeenteraad op te dragen ook dit document en mogelijk andere bijlagen alsnog openbaar te maken.

In mijn vorige bijdrage heb ik u deelgenoot gemaakt van mijn visie op de integriteit van burgemeester Jager van Westerveld. Of liever gezegd: het nagenoeg ontbreken daarvan.

Blz. 13/22 geeft aan het einde en blz. 14/22 aan het begin een doorkijkje in mentaliteit en het karakter van de fractieleider van Gemeentebelangen in zijn houding naar de onderzoekers van Deloitte: hij wijst alle verantwoordelijkheid voor het graaien uit de fractiekas af en geeft de verantwoordelijkheid en de schuld aan een ambtenaar. Alsof de ambtenaar uit fractie-suikerpot heeft gesnoept!  Dus iets van:

een verkeersdeelnemer rijdt door een rood verkeerslicht, veroorzaakt een ongeval en zegt tegen de dienstdoende diender: maar je hebt niet gezien dat ik door rood reed en dus heb ik geen schuld aan het ongeval. Doei!! 

Over de bestuurlijke integriteit van De Haas gesproken............ Gewoon afwezig.

Onder 6.2. blijkt dat ook uit het antwoord op de vraag aan De Haas en Wiarda welke kosten zij ten laste van het fractiebudget brengen. Dat antwoord is natuurlijk volstrekt fout! Wanneer een gemeenteraad een verordening heeft vastgesteld die dit soort zaken regelt is het goede antwoord natuurlijk heel simpel: conform de verordening. Desalniettemin gingen De Haas en Wiarda op voorspraak van burgemeester Jager door naar de volgende ronde........

Blz. 16 geeft helder aan dat onkosten van de kiesvereniging Gemeentebelangen (Strategische visie 2030!!) voor rekening van het fractiebudget zijn gekomen. De belangenverstrengeling, fraude en hoogmoedswaanzin van Inge Wiarda raadslid/secretaris kiesvereniging is hiermee bewezen.

Uit blz. 17 blijkt, dat het toenmalige raadslid Inge Wiarda naast de secretarisfunctie van de kiesvereniging ook nog een bijbaantjes als vrijwilligster en fractiemedewerkster bij de fractie en/of kiesvereniging had en zich daarvoor liet betalen. Diverse vlaggen om toch maar vooral de lading te dekken en verborgen te houden. Maar dat was toch echt geen belangenverstrengeling! Dat is heel iets anders! Het heeft er zelfs niet de schijn van!

Je zal maar op Gemeentebelangen Westerveld en zijn zakkenvullers Jelle de Haas/Inge Wiarda hebben gestemd........

Wordt vervolgd.