“Van belangenverstrengeling is sprake als het publiek belang wordt vermengd met het
persoonlijk belang van een politiek ambtsdrager of dat van derden, zoals familieleden of
vrienden. Hierdoor is een zuiver besluiten of handelen in het publiek belang niet langer
gewaarborgd. Niet alleen feitelijke belangenverstrengeling, maar ook de schijn ervan
moet worden vermeden.”
“Op grond van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) moet een bestuursorgaan ervoor waken dat de besluitvorming wordt beïnvloed door persoonlijke belangen.”
“Benoemde politiek ambtsdragers bevinden zich juist als het gaat over ‘vergoeding van
kosten’ of ‘gebruik maken van voorzieningen’, in een glazen huis. Ze moeten zich
voortdurend bewust zijn van het feit dat ze niet alleen verantwoord met publieke
middelen moeten omgaan, maar – omdat het uitgaven betreft die samenhangen met de
uitvoering van hun ambt - ook helder moeten zijn over de hoogte van de door hen in dat
verband gemaakte kosten. Dat geldt zelfs als het gaat om kosten die vallen onder de
vaste onkostenvergoeding. De voorbeelden hoe kwetsbaar hun positie is, liggen voor het
oprapen. Denk daarbij aan het onderzoek door media naar de ‘bonnetjes’ van uitgaven
door bestuurders. “
Voorgaande tekst is afkomstig uit de jongste Handreiking Integriteit die minister Donner op 14 april 2011 op het congres ‘Voorbeeldig Bestuur’, georganiseerd door het ministerie van BZK en het Bureau Integriteitsbevordering Openbare Sector (BIOS) presenteerde.
Anders dan bij de kwestie Van Dalen zijn er vooralsnog nog geen tekenen dat de gemeenteraad van Westerveld een besluit zal nemen met betrekking tot de declaratiefraude van de raadsleden De Haas en Wiarda. Het is ook lastig en ik kan me goed voorstellen dat ook een aantal raadsleden van Westerveld struisvogelgedrag als de gemakkelijkste uitweg kiezen.
Op het onderwerp “Belangenverstrengeling en fraude van de raadsleden De Haas en Wiarda” rust tot nu toe althans in het openbaar een taboe. Deze brief van 28 maart 2011 waarin de voorzitter van de gemeenteraad de bal terugrolt naar de raad ten spijt. Sterker nog: de raad toont geen enkel initiatief onderzoek te doen naar de belangenverstrengeling waarover destijds de media spraken of de schending van de Gemeentewet en de eed die door Wiarda bij haar aantreden als raadslid werd afgelegd.
Tijdens de raadsvergadering van 5 april j.l. werden door alle fracties tijdens de bespreking van het BING-rapport in de kwestie Van Dalen onder aanvoering van de coalitiefracties VVD, PW en DSSW grote woorden gebruikt. Ik berichtte u daarover in de eerdere bijdrage van die datum. Zelfs een motie kreeg raadsbrede steun. Dat was toen. Het doek van het politieke toneel is nu weer gesloten en voor de raadsleden is het kennelijk “business as usual”. Maar ja, dat is politiek nietwaar?
Vooralsnog kan ik tot geen andere conclusie komen dat de grote woorden die de fracties op 5 april j.l. in de kwestie van Dalen hebben gebruikt alleen aan het adres van de heer Van Dalen en de publieke opinie waren gericht en voor het overige inhoudsloos zijn. Ook deze gang van zaken wekt de schijn van belangenverstrengeling.
Wordt vervolgd.
