U zult zich
ongetwijfeld herinneren dat ik op 9 januari 2015 deze brief
aan onze Koning stuurde.
De brief ging
inhoudelijk over de gedragingen van burgemeester Jager die alle
mogelijke moeite deed en doet het proletarisch winkelen van Jelle de
Haas en Inge Wiarda uit het fractiebudget van Gemeentebelangen uit de
publiciteit te houden.
Vanzelfsprekend
heeft de minister van BZK ruim de tijd genomen om de honneurs voor
onze Koning waar te nemen en na slechts 4 maanden de brief volstrekt ondermaats te beantwoorden.
Daarbij wordt een oordeel over de doofpot-actie van de burgemeester
vakkundig vermeden.
Eens stelde van
wijlen oud-minister van BZK Dales: “Een beetje integriteit bestaat
niet” maar die tijden zijn geweest. Vandaag de dag is volgens de
Vereniging Nederlandse Gemeenten “integriteit
een onderwerp dat leeft en mee beweegt met onze normen en waarden.”
Het kan dus alle kanten uit. Afhankelijk van de politieke waan van de dag.
Integriteitsschendingen
en zelfs de schijn van belangenverstrengeling bestaan gewoonweg niet
tenzij er een inhoudelijk
politiek besluit wordt genomen dat
er wel sprake van is. Zoals
destijds bij Jan van Dalen van Progressief Westerveld waarbij de gemeenteraad zelfs een motie aannam.
Beste
mensen, dat was toen en schone schijn. Kort daarna heeft men een
doofpot in de raadszaal gezet. Dat was kennelijk beter want na onderzoek bleek dat Van Dalen geen blaam trof.
Voor
de volledigheid: hierbij het antwoord van de minister. Hij is
van oordeel, dat het niet aan hem is een oordeel te vellen. Ook de
commissaris van de koning in Drenthe hield de boot al eerder
af zodat de gemeenteraden zonder welke vorm van toezicht dan ook vrijelijk hun
gang kunnen gaan.
Zo publiceerde Binnenlands Bestuur onlangs een intervieuw met een oud-burgemeester die stelde, dat iedere
gemeente een integriteitscode dient te hebben, maar dat iedereen kan die
code ongestraft schenden. Een beetje zoals in Zuid-Amerika dus. Of de
gemeente Bonaire. Het mag niet, maar als je je kaken maar stijf op
elkaar houdt geen haan die ervoor kraait.
Voor
de publieke tribune worden mooie woorden gesproken, maar feitelijk is
de gemeenteraad van Westerveld een strikt besloten toneelclub die als
er intern fraude wordt gepleegd bij meerderheid van stemmen in de
achterkamer haar eigen vlees keurt. En in dit geval dus De Haas en
Wiarda in bescherming neemt. De politieke achterkamer blijkt een machtig fenomeen.
Tenslotte
blijkt dus dat men met behulp van een minister van BZK, commissaris van
de Koning en een doofpot in bestuurlijk opzicht straffeloos belangen
kan verstrengelen en fraude kan plegen. Er
blijft dus maar één ander proces over: de strafrechtelijke kant van
de kwestie................
Wordt
vervolgd.
